Schrijnende geschiedenis maar objectief gebracht

In Nederland zijn er 5 tehuizen van De Goede herder. Kloosters die geleid werden door de zusters en moeilijk behandelbare kinderen opsloten en tewerk stelden. Een streng en strak regime, lange dagen van arbeid, geen of minimaal contact met de buitenwereld/familie en zo weinig mogelijk empathie. In het voorwoord wordt al snel duidelijk dat er veel werd doodgezwegen wat er zich tussen die muren afspeelde. Een lugubere en verontrustende vaststelling waardoor je nieuwsgierigheid wordt aangewakkerd. In de inleiding krijgen we een mooi overzicht over hoe de eerste instelling ontstond en al snel uitbreiding kreeg naar andere delen in Nederland maar ook in de buurlanden.

In de volgende 12 hoofdstukken wordt telkens verteld vanuit een ander perspectief, zowel kinderen die er werden opgesloten, maar ook een zuster, een groepsleidster, een jonge misdienaar en dan de bevindingen van buurtbewoners en sommigen die er ook binnen de muren werkten in de tuin of bij het vee. Dit resulteert in heel uiteenlopende belevingen en opvattingen.

Heel uiteenlopende verhalen waarbij de ene al wat explicieter en overtuigender is in zijn uitspraken dan de ander. Zo waarheidsgetrouw mogelijk lezen we de levensverhalen van de meisjes die gedwongen werden opgenomen. Maar ook de aanleiding daarvoor komt uitgebreid aan bod en dat is bij iedereen anders, maar één ding hebben ze allemaal gemeen: het zijn de meisjes zelf die moeilijk zijn. Heel frappant en vooral ontzettend triest omdat zij juist de dupe zijn van verstoorde huwelijken en misbruik die zo in de doofpot kunnen worden gestopt. Eens weggestopt kunnen ze niet meer praten. De eerste getuigenissen verlopen vanaf 1928 en telkens wordt er opgeschoven in de tijd tot in 1976. Zo valt al direct op wat er veranderd is doorheen de jaren maar ook aan welke zaken halsstarrig wordt vastgeklampt.

Heel schrijnende toestanden soms en vooral veel onbegrip voor de ‘moeilijke’ kinderen. Mooi om dan tussendoor het woord te horen van mensen en hulpverleners die wel veranderingen willen inbrengen, maar dan weer worden tegengehouden door het starre en vastgeroeste systeem.
Een mooi overzicht doorheen de jaren, vlot geschreven en pakkend neergezet. De gebeurtenissen en het dagelijkse leven binnen de muren mochten voor mij iets uitgebreider uit de doeken worden gedaan want het is vooral de aanloop tot de opname die het grootste deel van de getuigenissen in beslag neemt. Zeker interessant maar de activiteiten en strubbelingen binnen de muren zijn relatief kort gehouden. Wel leuk om te lezen is hoe het, met de personen in kwestie, na hun vrijlating is vergaan en wat ze met hun verdere leven wel of juist niet hebben verwezenlijkt.

Een ontluisterende en schrijnende geschiedenis, objectief gebracht door de auteur waardoor de uiteenlopende getuigenissen een nog diepere indruk nalaten.