young adult met paranormaal tintje

Ingeborg is 16 jaar en de oudste dochter. Ze heeft nog 1 zus Maartje en de tweelingbroers Tom en Berend. Als oudste heeft ze het niet gemakkelijk, de aandacht gaat vooral naar de jongere en het is haar allemaal veel te druk in huis. Haar ouders weten na talloze doktersbezoeken niet meer wat ze met haar moeten aanvangen en ze wordt opgenomen in de kliniek. Daar kan ze zich moeilijk aarden maar haar psychiater Gerard brengt wel nieuwe inzichten waardoor ze algauw beseft wie haar bondgenoten zijn en hoe ze zich kunnen weren tegen het systeem.

Het verhaal wordt verteld door Ingeborg waarbij ze begint vanaf haar geboorte en doorheen de loop van de jaren. De onmacht en het onbegrip komen duidelijk naar voor. Daarna wordt ze opgenomen en vertelt ze hoe het er in de instelling aan toe gaat.
Doordat het in de ik-vorm wordt verteld, voel je wel duidelijk hoe Ingeborg zich voelt en begrijp je de manier waarop ze reageert. De schrijfstijl is vlot, heel toegankelijk en geen moeilijke woorden. Ook de andere kinderen die er verblijven leren we kennen maar wel oppervlakkig, vooral Felix en Lilian spelen een belangrijke rol.

Het plot is goed gevonden en zal bij veel tieners wel in de smaak vallen. De manier waarop alles wordt afgehandeld, verliep voor mij iets te oppervlakkig en te snel. De spanning is niet echt om te snijden, een thriller zou ik het niet noemen, het neigt een beetje naar fantasy. Dat ligt me al direct iets minder en het was dan ook moeilijk om volledig meegenomen te worden in het verhaal. Hoewel het verhaal zelf en het thema me niet zo lagen, is het wel vlot geschreven en de liefhebbers van het paranormale zullen dit boek wel kunnen appreciëren.