Goed plot maar mist wat tempo

Max en Jacques Benninga groeien op in een gezin waar zowel vader als moeder zwaar gebukt gaan onder de trauma’s van de oorlog. Ze kunnen met moeite het hoofd boven water houden en dat drukt ook zwaar op het gemoed van de jongens. Er wordt echter nooit met een woord over gerept. Zowel Max als Jacques trekken naar Amsterdam. Max gaat er rechten studeren, eerder een droom die zijn vader niet heeft kunnen verwezenlijken. Jacques wordt tewerk gesteld in een kleine rederij. Naarmate de jaren vorderen, groeien ze verder uit elkaar. Max is iets ingetogener en serieuzer, terwijl Jacques altijd al spontaan en bijdehand was. Op de begrafenis van Jacques wordt Max aangesproken door predikant Jansma. Wat wil hij van hem, hij was toch al duidelijk geweest dat hij zijn handen volledig had weggetrokken van zijn broer? Een moeizaam gesprek begint met een nog moeilijker en stugger verloop van hun jeugdjaren. Hoe is Jacques in zo’n wespennest terecht gekomen? En wat is de rol van zijn vriendin Danielle?

Het verhaal begint met de begrafenis van Jacques en de ontmoeting met predikant Jansma. Daarna wordt er continu afgewisseld tussen het heden na de begrafenis en het verleden met de woelige jeugdjaren en hun groei naar volwassenheid.
De schrijfstijl is wel wat wennen in het begin. Voornamelijk in de eerste hoofdstukken worden heel lange zinnen gebruikt. Ook de beschrijvingen van de omgeving, het huis, het werk, … alles wordt heel uitgebreid beschreven, iets te veel waardoor de essentie van het verhaal wat naar de kant wordt geschoven. Het tempo ligt daardoor wat laag en doet het verhaal wat in elkaar zakken. Het verleden van vader en moeder blijft als één groot vraagteken in de lucht hangen en dat maakt je wel nieuwsgierig. De karakters Max en Jacques worden uitvoerig uit de doeken gedaan en ook de langzame maar toenemende verwijdering tussen beide broers zorgen voor een wat ongemakkelijke sfeer. Dat weet de auteur goed over te brengen. De band tussen de familieleden is dan ook het hoofdthema in dit verhaal en vooral het dilemma hoe ver je kan of wil gaan om zelf niet ten onder te gaan.

De opbouw van het verhaal zit goed ineen, waarbij de stukken uit het verleden verder worden toegelicht door Max aan de predikant Jansma. Zo loopt het vlot door elkaar heen. Het einde is wel verrassend maar iets te vlug afgehandeld waardoor ik nog met wat vragen en open eindjes blijf zitten.
Het is een pakkend verhaal waarbij de auteur er in geslaagd is om de gevoelens en frustraties van de personages duidelijk naar voor te brengen en je je daardoor perfect kan inleven in de situatie.