goed plot maar ingewikkelde start

Een man wordt zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. De ambulanceverpleegkundige zet alles op alles maar kan niet verhinderen dat de man wegzakt in een diepe coma. Iedereen staat versteld van de vele verwondingen maar wat er precies is gebeurd, blijft een groot vraagteken. De man in coma beleeft alles als in een waas. Zijn lichaam is als een dood omhulsel maar zijn ziel daarentegen krijgt van alles te verwerken in een chaotisch samenraapsel van herinneringen en gewaarwordingen. Angstaanjagende en agressieve beelden doen hem twijfelen aan zichzelf waardoor de belangrijkste vraag naar boven borrelt: ben ik de moeite waard om voor te vechten? Of is de wereld beter af zonder mij?

De proloog is er ene die je direct wakker schudt. Veel actie en drama maar voor de rest een groot raadsel. Daarna kruip je ahw in het hoofd van de comateuze patiënt en beleef je alles in een roes alsof je in een tijdmachine van hot naar her wordt gekatapulteerd.
Omdat er nogal van de hak op de tak wordt gesprongen, is het moeilijk om in het verhaal te geraken. Samenhang is er niet en de flitsen die we mee krijgen zeggen niet genoeg om een goeie start te kunnen maken. Doorzetten is de boodschap en niet te veel in opjagen. De sprekende teddybeer is een bijkomend aspect, gewaagd maar goed bedacht. Het geeft het verhaal iets sprookjesachtig en magisch. De conversaties met de teddybeer brengen enigszins ook kleine rustmomenten voor de lezer omdat ze samen kort bespreken over wat hij zoal gezien heeft, en vooral hoe het nu verder moet.

Hoewel er na verloop van tijd hier en daar wat puzzelstukjes op hun plaats beginnen te vallen, is het vooral jammer dat er niet dieper ingegaan wordt op de persoonlijke impact. Er wordt continu van het ene snippertje herkenning naar het volgende moment geschakeld waardoor de lezer te veel indrukken krijgt op korte tijd. Daar is niets mis mee natuurlijk maar er wordt ook niet dieper op ingegaan. Zo zou een moment van bezinning of misschien een andere invalshoek de lezer toch een andere kijk geven en daardoor misschien nog nieuwsgieriger maken. Het verhaal komt iets te eenzijdig en oppervlakkig over om er echt in te hakken. (is natuurlijk de opzet van het verhaal maar het maakt het moeilijker verteerbaar)
Naderhand worden de herinneringen iets langer en uitgebreider en kun je de stukjes een beetje beter positioneren. De schrijfstijl is een beetje zoals het verhaal verloopt, in flitsen. Korte zinnen en vooruit stuwend maar iets te oppervlakkig. Daartegenover zijn er ook mooie beschrijvingen en bewoordingen bij die verrassend uit de hoek komen en voor een leuke afwisseling zorgen.

Het plot is goed bedacht en vooral in de 2de helft komen stukjes terug die terloops in het begin aan bod kwamen. De gaten worden meer en meer opgevuld en dat leest direct een stuk aangenamer. Er wordt ook minder geswitcht als in het begin en het wordt meer een samenhangend geheel waarbij de lezer wat rust krijgt en daardoor ook meer voeling krijgt met het personage. Naar het einde toe worden de acties en ontwikkelingen wat opgedreven en komt alles in een stroomversnelling terecht.

Een goed debuut maar het vergt wat doorzettingsvermogen. Zeker de moeite voor lezers die houden van wat puzzelwerk en eens iets anders willen dan een standaard verhaal.