Lezersrecensie
Blijf hier niet
Nadat ik ‘Ik zie je’ gelezen had, wist ik dat ik deel 2 ‘Blijf hier niet’ ook meteen wilde lezen. Wat meteen opvalt is dat beide delen los van elkaar te lezen zijn. Er worden soms kleine verwijzingen naar het eerste deel gemaakt, maar ook dan is het niet noodzakelijk dat je het eerste deel gelezen hebt. ‘Ik zie je’ eindigde met een gigantische cliffhanger die er voor zorgde dat ik meteen het tweede deel ging lezen. Echter, deze cliffhanger komt wel terug in dit tweede deel maar wel maar heel kort en zonder veel ruchtbaarheid.
Het verhaal wordt aan de ene kant verteld vanuit Idunn, de patholoog anatoom, die we ook al in het eerste deel leerden kennen. Ook vertelt Trausti, een van de vrienden die naar de begrafenis gaat, wat de vrienden allemaal meemaken en meegemaakt hebben. De vriendengroep bestaat naast Trausti uit Ragga, Ari, Leifur en Sigga. Doordat het verhaal afwisselend verteld wordt en de tijd waarin het verhaal afspeelt ook verschillend is, moest ik wel de aandacht goed bij het verhaal houden. Want het is geen grote tijdspanne maar er zit maar een paar dagen verschil in en hierdoor vond ik het soms wat verwarrend.
Sigurdardottir heeft er absoluut geen probleem mee om de gruwelijke details gedetailleerd te beschrijven en hier houd ik van. Zo hoort een thriller te zijn. Door de beeldende schrijfstijl kun je je het hele verhaal, inclusief de details, goed voorstellen. Ook weet ze de IJslandse omgeving erg goed te omschrijven.
Wel miste ik het beklemmende gevoel wat ik normaal zo kenmerkend vind voor de boeken van Sigurdardottir. Doordat de focus nu meer op de verhoudingen tussen de vrienden lag was er vooral wantrouwen speurbaar en minder spanning. Echter Sigurdardottir is een kei met hints weggeven die later weer opgepakt worden waardoor je regelmatig op het verkeerde been gezet wordt.
Het verhaal wordt aan de ene kant verteld vanuit Idunn, de patholoog anatoom, die we ook al in het eerste deel leerden kennen. Ook vertelt Trausti, een van de vrienden die naar de begrafenis gaat, wat de vrienden allemaal meemaken en meegemaakt hebben. De vriendengroep bestaat naast Trausti uit Ragga, Ari, Leifur en Sigga. Doordat het verhaal afwisselend verteld wordt en de tijd waarin het verhaal afspeelt ook verschillend is, moest ik wel de aandacht goed bij het verhaal houden. Want het is geen grote tijdspanne maar er zit maar een paar dagen verschil in en hierdoor vond ik het soms wat verwarrend.
Sigurdardottir heeft er absoluut geen probleem mee om de gruwelijke details gedetailleerd te beschrijven en hier houd ik van. Zo hoort een thriller te zijn. Door de beeldende schrijfstijl kun je je het hele verhaal, inclusief de details, goed voorstellen. Ook weet ze de IJslandse omgeving erg goed te omschrijven.
Wel miste ik het beklemmende gevoel wat ik normaal zo kenmerkend vind voor de boeken van Sigurdardottir. Doordat de focus nu meer op de verhoudingen tussen de vrienden lag was er vooral wantrouwen speurbaar en minder spanning. Echter Sigurdardottir is een kei met hints weggeven die later weer opgepakt worden waardoor je regelmatig op het verkeerde been gezet wordt.
1
Reageer op deze recensie