Lezersrecensie
Voor mij het beste boek uit de serie
De serie rondom Washington Poe en Tilly Bradshaw, is ondertussen toch wel een van mijn favoriete series.
Dit zesde deel is voor mijn gevoel anders dan de voorgaande delen. Het verhaal begint op het moment dat Poe bij een therapiesessie is waar hij vertelt over de nachtmerries over kraaien die hij heeft. Terwijl Poe en Tilly een nieuwe zaak onderzoeken, volgt Linus hen. Poe vertrouwt Linus voor geen meter en dat laat hij uiteraard ook duidelijk merken. Hij is sarcastisch, noemt hem Snoopy en behandelt hem als zijn stagiair.
Gedurende het verhaal vertelt Poe regelmatig zelf het verhaal in de therapiesessies en dit vond ik eerst wennen, maar eenmaal gewend was dit een fijne manier om te lezen. Ik vind dit erg goed bedacht door Craven en voor mij werkte dit en vond ik het verfrissend.
Er wordt een man gestenigd. Wat meteen opvalt is de religieuze tatoeages die hij over zijn hele lichaam heeft. Hij is de leider van een religieuze sekte en daar blijkt van alles aan de hand te zijn. Deze zaak ontwikkelt zich tot een zaak van kindermishandeling, martelingen en moord. Ik denk dat voor de iets gevoeligere personen dit niet hun favoriete verhaal zal zijn, maar ik heb genoten en heb het boek zo ongeveer in één ruk uitgelezen. Tilly was in dit deel wat minder aanwezig en ik hoop dat ze in het volgende deel weer lekker aanwezig is, met haar onaangepaste gedrag.
Ondanks dat het boek gruwelijke gebeurtenissen omschrijft heb ik ook regelmatig moeten grinniken om het heerlijke onaangepaste gedrag van Tilly en de manier waarop Poe met Linus omgaat. En dat laatste is niet voor niks zo blijkt.
Als je denkt dat je alles weet, gebeurt er uiteraard nog iets wat mij extra nieuwsgierig maakt naar een nieuw deel in de Washington Poe serie.
Ik heb erg genoten van dit zesde deel van de Washington Poe-serie, voor mij is dit het beste deel tot nog toe en ik kan niet wachten tot er een nieuw deel verschijnt.
Dit boek ontvingen wij van Uitgeverij Luitingh-Sijthoff B.V. Dit beïnvloedt onze mening niet.
Dit zesde deel is voor mijn gevoel anders dan de voorgaande delen. Het verhaal begint op het moment dat Poe bij een therapiesessie is waar hij vertelt over de nachtmerries over kraaien die hij heeft. Terwijl Poe en Tilly een nieuwe zaak onderzoeken, volgt Linus hen. Poe vertrouwt Linus voor geen meter en dat laat hij uiteraard ook duidelijk merken. Hij is sarcastisch, noemt hem Snoopy en behandelt hem als zijn stagiair.
Gedurende het verhaal vertelt Poe regelmatig zelf het verhaal in de therapiesessies en dit vond ik eerst wennen, maar eenmaal gewend was dit een fijne manier om te lezen. Ik vind dit erg goed bedacht door Craven en voor mij werkte dit en vond ik het verfrissend.
Er wordt een man gestenigd. Wat meteen opvalt is de religieuze tatoeages die hij over zijn hele lichaam heeft. Hij is de leider van een religieuze sekte en daar blijkt van alles aan de hand te zijn. Deze zaak ontwikkelt zich tot een zaak van kindermishandeling, martelingen en moord. Ik denk dat voor de iets gevoeligere personen dit niet hun favoriete verhaal zal zijn, maar ik heb genoten en heb het boek zo ongeveer in één ruk uitgelezen. Tilly was in dit deel wat minder aanwezig en ik hoop dat ze in het volgende deel weer lekker aanwezig is, met haar onaangepaste gedrag.
Ondanks dat het boek gruwelijke gebeurtenissen omschrijft heb ik ook regelmatig moeten grinniken om het heerlijke onaangepaste gedrag van Tilly en de manier waarop Poe met Linus omgaat. En dat laatste is niet voor niks zo blijkt.
Als je denkt dat je alles weet, gebeurt er uiteraard nog iets wat mij extra nieuwsgierig maakt naar een nieuw deel in de Washington Poe serie.
Ik heb erg genoten van dit zesde deel van de Washington Poe-serie, voor mij is dit het beste deel tot nog toe en ik kan niet wachten tot er een nieuw deel verschijnt.
Dit boek ontvingen wij van Uitgeverij Luitingh-Sijthoff B.V. Dit beïnvloedt onze mening niet.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Veronique van De Koukleumpjes
Gesponsord
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
