Ik ben fan

Na ‘De 20’ en ‘De echoman’ moest ik ‘De poppenmeester’ gewoon lezen. De eerste twee delen van deze serie waren steengoed dus ik was benieuwd of Sam Holland deze lijn verder door kon zetten en dit kan ik nu echt beamen. Wat schrijft zij heerlijke spannende thrillers.

Cara Elliott wordt bij een zelfmoord geroepen. Ze zet meteen vraagtekens bij deze zelfmoord. Als er binnen enkele dagen nog verschillende verdachte zelfmoorden gebeuren gaan alle alarmbellen af. Cara roept de hulp in van haar broer, ex-rechercheur Nate Griffin. De slachtoffers lijken zelf voor het einde gekozen te hebben, maar er lijkt toch meer aan de hand. Zoveel zelfmoordgevallen komen ze normaal gesproken niet tegen. Wat verbindt deze slachtoffers?

De schrijfstijl van Sam Holland kende ik natuurlijk al en ze heeft een bondige en meeslepende schrijfstijl. Je wordt echt het verhaal ingetrokken waardoor je steeds verder wilt blijven lezen. Door de korte hoofdstukken was ik ook steeds geneigd om nog even dat extra hoofdstuk te lezen en ondertussen was ik weer een aantal hoofdstukken verder.

Dit verhaal was wel anders dan de voorgaande delen. Waarbij in ‘De 20’ en ‘De echoman’ ook veel gruwelijke details voorbij kwamen kwamen die, vooral ook door de aard van de doden, in dit verhaal niet voorbij. Wel is er steeds een bepaalde spanning aanwezig die het verhaal extra spannend maakt. Ook ligt de focus deze keer op de verschillende personen van het rechercheteam en de gevolgen van eerdere zaken. Hierdoor krijgen de personages meteen meer karakter. Wel denk ik dat het belangrijk is dat je de voorgaande delen eerst leest om de verbanden beter te kunnen leggen.

Holland weet de spanning goed op te bouwen, tot een daverende ontknoping. Ze schrijft in het dankwoord dat ze nu bezig is met het vierde deel, het eindspel, en die ga ik zeer zeker lezen. Ik mag Sam Holland echt tot mijn favoriete auteurs rekenen.

Dit boek ontvingen wij van HarperCollins Holland. Dit beïnvloedt onze mening niet.