Lezersrecensie
Een boek wat gelezen moet worden
Het nieuws wordt regelmatig gedomineerd door de oorlog in de Gazastrook. Dus toen ik dit boek aangekondigd zag, was mijn interesse gewekt. Sami Al-Ajrami is een Palestijnse journalist die samenwerkt met verschillende internationale kranten.
Het verhaal speelt zich af van oktober 2023 tot en met april 2024. Het begint op het moment dat de oorlog net begonnen is en Sami Al-Ajrami besluit samen met zijn dochters hun appartement te verlaten om voor de aanslagen te vluchten. Sami Al-Ajrami neemt je echt mee in zijn gedachten en in gebeurtenissen die hij meemaakt en beslissingen die hij moet nemen.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en hierdoor krijg ik het gevoel dat het verhaal echt aan mij verteld wordt. Aan de ene kant is het een heel intiem verhaal. We krijgen door het dagboek een inkijkje in de geest van iemand die zijn hele wereld ziet verdwijnen en niet weet of hij de moed nog heeft om opnieuw te beginnen.
Aan de andere kant geeft Sami Al-Ajrami je echt een inkijkje in alle wreedheden die de mensen in de Gazastrook mee moeten maken. Niet alleen de oorlog, maar vooral ook de manier waarop met hun omgegaan wordt. Het voedselgebrek, de steeds groter wordende angst, een dak boven je hoofd vinden en houden, en het verlies van medemenselijkheid, omdat er teveel mensen op een te klein gebied zich moeten huisvesten.
Wat mij tijdens het lezen vooral opvalt is de luchtigheid waarmee het verhaal verteld wordt, ondanks de heftige gebeurtenissen en het verdriet wat tussen de regels in voelbaar is.
Het is de gewone Palestijnse burger, de kinderen, ouderen, zieken enz. die in de kou staan. Israël en Hamas vechten een oorlog uit, waar deze gewone burger het slachtoffer van wordt.
Sami Al-Ajrami maakt zelf ook een hoop ontberingen mee en doordat hij journalist is loopt hij ook steeds gevaar, maar toch probeert hij zo vredelievend mogelijk te leven en dit geeft hij ook zijn dochters mee. Hier heb ik veel respect voor.
Zijn dochters reizen op een bepaald moment uit en ik had wel graag gelezen hoe het hun verging, en of Sami Al-Ajrami contact met ze heeft als hij zelf ook de Gazastrook verlaten heeft.
Het is een boek wat gelezen moet worden zodat ook deze oorlog niet vergeten wordt.
Dit boek ontvingen wij van Ambo Anthos. Dit beïnvloedt onze mening niet.
Het verhaal speelt zich af van oktober 2023 tot en met april 2024. Het begint op het moment dat de oorlog net begonnen is en Sami Al-Ajrami besluit samen met zijn dochters hun appartement te verlaten om voor de aanslagen te vluchten. Sami Al-Ajrami neemt je echt mee in zijn gedachten en in gebeurtenissen die hij meemaakt en beslissingen die hij moet nemen.
Het verhaal is in de ik-vorm geschreven en hierdoor krijg ik het gevoel dat het verhaal echt aan mij verteld wordt. Aan de ene kant is het een heel intiem verhaal. We krijgen door het dagboek een inkijkje in de geest van iemand die zijn hele wereld ziet verdwijnen en niet weet of hij de moed nog heeft om opnieuw te beginnen.
Aan de andere kant geeft Sami Al-Ajrami je echt een inkijkje in alle wreedheden die de mensen in de Gazastrook mee moeten maken. Niet alleen de oorlog, maar vooral ook de manier waarop met hun omgegaan wordt. Het voedselgebrek, de steeds groter wordende angst, een dak boven je hoofd vinden en houden, en het verlies van medemenselijkheid, omdat er teveel mensen op een te klein gebied zich moeten huisvesten.
Wat mij tijdens het lezen vooral opvalt is de luchtigheid waarmee het verhaal verteld wordt, ondanks de heftige gebeurtenissen en het verdriet wat tussen de regels in voelbaar is.
Het is de gewone Palestijnse burger, de kinderen, ouderen, zieken enz. die in de kou staan. Israël en Hamas vechten een oorlog uit, waar deze gewone burger het slachtoffer van wordt.
Sami Al-Ajrami maakt zelf ook een hoop ontberingen mee en doordat hij journalist is loopt hij ook steeds gevaar, maar toch probeert hij zo vredelievend mogelijk te leven en dit geeft hij ook zijn dochters mee. Hier heb ik veel respect voor.
Zijn dochters reizen op een bepaald moment uit en ik had wel graag gelezen hoe het hun verging, en of Sami Al-Ajrami contact met ze heeft als hij zelf ook de Gazastrook verlaten heeft.
Het is een boek wat gelezen moet worden zodat ook deze oorlog niet vergeten wordt.
Dit boek ontvingen wij van Ambo Anthos. Dit beïnvloedt onze mening niet.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Veronique van De Koukleumpjes
Gesponsord
Een moeder zal alles op alles zetten om haar zoon vrij te pleiten, maar is hij wel zo onschuldig als ze denkt? Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
