Ik waande me in Schotland

Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje huiverig was om dit boek te gaan lezen. Ik lees wel vaker historische romans maar eigenlijk altijd over de tweede wereldoorlog. Dit verhaal speelt zich echter gedeeltelijk in 1745 af, dus veel langer geleden. Maar omdat ik de schrijfstijl van Jet altijd waardeer wilde ik het boek toch een kans geven en wat ben ik aangenaam verrast.

In dit verhaal volgen we twee verhaallijnen. De ene verhaallijn speelt zich af in het heden, waar Bonnie de hoofdrol speelt. De andere verhaallijn speelt zich af rond 1745 en hier spelen Lyna en Grant de hoofdrol. Het verhaal speelt zich af in Schotland en Jet is voor research ook naar Schotland geweest en je voelt de liefde die zij voor Schotland heeft echt in het verhaal. De omgeving heeft ze levendig omschreven waardoor ik me tijdens het lezen echt in Schotland waande.

Lyna werkt als waarzegster en ze heeft regelmatig visioenen over personen. Eén persoon komt regelmatig voorbij in haar visioenen. Als ze op een dag op de vlucht moet slaan, krijgt ze hulp uit onverwachte hoek en komt ze bij de persoon die in haar visioenen voorbij komt terecht. Jet heeft er voor gekozen om de nadruk, in de verhaallijn van 1745, niet op de mannen die naar de oorlog gaan te leggen, maar op de vrouwen die achterblijven en alles draaiende moeten houden. Dit is heel verfrissend en zorgt voor een mooi beeld hoe het destijds had kunnen zijn.

De verhaallijn in het heden gaat over de moeilijkheden die Bonnie heeft om het landhuis te onderhouden wat al eeuwen in de familie is. Ze is daarnaast gekwetst door haar ex, waardoor ze het vertrouwen in mannen kwijt geraakt is. Ik houd van Bonnie, haar heerlijke nuchtere kijk op alles en de manier hoe zij op bepaalde zaken reageert. Echt genieten.

Dit boek laat een mooie deel uit de Schotse geschiedenis zien, en door de beeldende schrijfstijl van Jet waan je je echt in de Schotse hooglanden.