Grandioos

Nadat ik het eerste deel gelezen had, wist ik dat ik het volgende deel ook snel wilde lezen, want wat was Handtekening van het kwaad goed. En dit tweede deel doet beslist niet onder aan deel één. Eventueel zou je hem ook losstaand kunnen lezen, maar ik denk dat je hier spijt van krijgt, want deze is zo goed dat je gewoon alles van deze serie wilt lezen.

Robert Hunter en zijn collega Carlos Garcia worden naar een gruwelijke moord gestuurd. Een priester is vermoord, zijn hoofd is afgehakt en op zijn nek is een hondenkop gespiest. Ze tasten redelijk in het donker, maar al snel volgen meer gruwelijke moorden. Dan meldt zich een meisje van zeventien, Mollie, die gruwelijke visioenen over bepaalde moorden heeft. De mensen die vermoord worden, worden blootgesteld aan hun grootste angst en Mollie beschrijft dit door de ogen van de moordenaar. Hunter en Garcia vragen zich af of ze Mollie kunnen geloven, maar haar angst is levensecht.

Hunter gaat tegen de orders van de nieuwe hoofdinspecteur Barbara Blake in om Mollie te beschermen en dit wordt geloofwaardig neergezet. Barbara is een verfrissend personage. Door de interactie met Hunter moet ik regelmatig glimlachen tijdens het lezen. Ze laat niet met zich sollen.

Maar door de gruwelijke details is ook dit tweede deel wederom geen boek voor mensen met een zwakke maag. Carter schuwt de gruwelijke details van de moorden absoluut niet. Je merkt dat Carter veel onderzoek doet naar manieren om iemand te vermoorden.

Door de vlotte schrijfstijl, de korte hoofdstukken en de gruwelijke details weet het boek mijn aandacht continue vast te houden en vloog ik door het boek heen. Ik vind dit tweede deel zo goed dat ik meteen door gegaan ben met deel drie ‘Jager in de nacht’, daar lezen jullie dus ook snel mijn mening over.