Zwart zand

Vanini is commissaris bij zware misdrijven en werkt in Catania op het eiland Sicilië. Er wordt in een oude villa een gemummificeerd lichaam van een vrouw gevonden. Wie is het en wat is er met haar gebeurd?

In het eerste hoofdstuk wordt al meteen het gemummificeerde lijk ontdekt en hierdoor werd ik meteen nieuwsgierig naar wat hier aan de hand was. Doordat al snel het vermoeden ontstaat dat dit lijk al zo’n vijftig jaar in de liftschacht gelegen heeft gaat Vanini en haar team terug in de tijd. Ze roept de hulp in van Patane, de oud-commissaris die rond die tijd werkzaam was op de afdeling. Deze uit zijn vermoedens over de moord die destijds in de villa heeft plaatsgevonden en zo komen er steeds meer puzzelstukjes uit het verleden aan het licht.

De personages zijn goed uitgewerkt, al had ik lange tijd wel moeite met personages uit elkaar houden, vooral ook omdat de personen de ene keer met de voornaam en de volgende keer met de achternaam aangesproken werden. Wellicht was een lijstje met namen voorin wel makkelijk geweest. Als je het boek nog gaat lezen is het wellicht handig om de namen even te noteren.

Cristina Cassar Scalia heeft een beeldende schrijfstijl. De unieke omgeving van Sicilië weet ze zo goed te omschrijven dat ik de zwarte as die de Etna uitspuugt bijna voelde. Ook de gerechten die de buurvrouw van Vanini steeds voor haar neerzet zag ik al bijna voor me. Dit doet Scalia op een filmische manier.

Het verhaal begint 50 jaar geleden, hierdoor had ik in het begin het gevoel dat dit een stoffige zaak zou worden, maar Scalia trekt het verhaal op een geweldige manier naar het heden. Ik had op een bepaald moment wel het vermoeden hoe het verhaal ongeveer in elkaar zat en hier mee zat ik bijna goed.

Vanini vond ik een erg leuk en krachtig persoon die mij nieuwsgierig maakt naar een vervolg.

Dit boek ontvingen wij van uitgeverij Marmer. Dit beïnvloedt onze mening niet.