Als dit boek representatief is voor de (peri)menipauze, dan houd ik mijn hart al vast!

Het boek "All fours" van Miranda July is hét boek dat je, althans volgens vele lezers, moét gelezen hebben. Hoewel ik het initieel niet op mijn zomerleeslijstje had gezet, besloot ik deze hype toch ook een kans te geven.
Maar... (alvast sorry voor alle liefhebbers van dit boek): ik vond het dus maar niks. Een vrouw van 45 die in een soortement midlife crisis zit besluit 3 weken alleen op reis te gaan naar New York, maar strandt op een half uur rijden van haar huis in een motel. Daar laat ze een kamer inrichten voor 20 000 dollar, en beleeft ze een bijzonder periode met een kerel uit het tankstation. Terug thuis vindt ze haar draai niet, vervreemdt van zichzelf, spartelt zich te pletter, en probeert een nieuwe samenlevingsvorm te vinden met haar partner door ieder een andere relatie aan te gaan, terwijl ze toch blijven samenwonen.
Je krijgt er ook nog wat levenswijsheden en dingetjes rond de perimenopauze bij en: klaar.

Ik sloeg de laatste bladzijde dus enigszins ontgoocheld om. Het boek voelde voor mij te Amerikaans aan, en ik had een heel sterk 'desperate housewives' (kent iemand die serie nog?) gevoel. Ook te onrealistisch vond ik: ik ben zelf 43, maar kon me absoluut niet identificeren met het hoofdpersonage, in tegenstelling zelf: ze stootte me af,, ik vond haar te veel een 'welstellende vrouw die niet gelukkig kan zijn'.
Ik ben dus heel benieuwd wat anderen precies zo aansprak in dit boek. Vertel het mij!