Warme mensen op de rafelrand

Vier verhalen, vier door het leven getekende personages. Elias, 11 en half elf, droomt en fantaseert graag. Zijn gretigheid is aandoenlijk, maar ook schrijnend: hij snakt naar de warmte van een gezin. Chloë, 16, zwijgt. Waarom zou ze praten als toch niemand luistert. Elias en Chloë, bungelend aan de rafelrand van de maatschappij, wonen samen in een leefhuis. Daar ontfermt Geert zich over hen, die schijnbaar alles heeft om gelukkig te zijn, maar toch wankelt. En tot slot is er Ana, die zich teruggetrokken heeft in een huisje en manden vlecht. Ook zij torst een zwaar verleden mee, maar lijkt te ontdooien als Chloë rust bij haar komt zoeken.

Een boek dat schuurt, maar ook vertedert. Op bijna iedere pagina staat er wel een zin om in te kaderen. Sterk ook hoe de taal, naargelang het perspectief van het personage, kantelt. Een verhaal over kwetsbare mensen, over verschillende generaties heen, die snakken naar warmte en aanvaarding. Aanrader!