Duitse vrouwelijke stem overrompelt en charmeert (weer)

Een miserabele match, zo noemt de Duitse auteur Juli Zeh haar protagonisten ergens in haar boek 'Onder buren'/'Über Menschen'. Dora (én hondje Jochie-Roggie, eerste klas charmeur) ontvlucht Berlijn én haar totaal doorgedraaide klimaatgoeroe/coronafreak vriend Robert naar het rustige Oost-Duitse dorpje Bracken, waar ze recent een verlaten huis gekocht heeft. Ze wordt daar met voorzichtige vriendelijkheid ontvangen, al merkt ze ook wel verdoken scepticisme tegenover de stadsvluchters, waartoe zij aanvankelijk gerekend wordt. Haar eerste ontmoeting met buurman Gote, een knorrige kale imposante timmerman, spreekt boekdelen: hij dreigt ermee haar hond verrot te slaan en stelt zichzelf voor als 'de dorpsnazi'. Ook haar overburen, het rechts-stemmende homokoppel dat bloemenstukjes verkoopt, drijft graag de spot met haar. Maar haar hond weet Gote's dochter Franzi's hart te veroveren, en stilaan ontdooien de gespannen verhoudingen.
Zeh schetst, net zoals het boek 'Ons soort mensen' een samenleving waar de tegenstelling tussen stad en platteland voor spanningen en vooringenomenheid zorgt, waar vogels (en zeker kemphanen, een zeldzame vogelsoort) een prominente plaats innemen en waar de (Duitse) actualiteit een onmiskenbare rol speelt. Bovendien schrijft ze ook innemend, al moet ik toegeven dat het wel even duurde voor ik in het boek zat, maar eenmaal vertrokken was ik niet te stoppen. Een Duitse vrouwelijke stemt die overrompelt en charmeert, en net zoals Jenny Erpenbeck goed bezig is de literaire wereld te veroveren. Graag meer woordenpracht, Mädels!