Lezersrecensie
Een verhaal waarin de zee verzacht en water woelt
1996: met vijf zijn ze, schrijfdocente Anna (zelf begin 20) en haar 4 'studenten': prille twintigers met een gedeelde passie voor schrijven. 'Samen schrijven smeedt een band, vooral als op de schrijfronde een voorleesstonde volgt.' Vooral de mysterieuze en woelwaterende Bruce fascineert Anna: een traumatische jeugd probeert hij van zich af te schrijven, en zal van hem later een gevierd en gerenommeerd schrijver maken. De no-nonsense Emily ontfermt zich over Bruce én weet ook Anna’s hart te veroveren. 'Verliefd op hen allen, op de groep die we samen vormden. Het beeld van de jonge stormtroepen, vol verlangen om de tanden in het leven te zetten; het is een cliché, ik weet het. Maar wat is een cliché anders dan een deksel waarmee we de meest intense emoties afsluiten, uit gemis om wat ooit was?’ Ondanks een aanzwellende vriendschap, die onbreekbaar lijkt, komen er toch schichtige barstjes in hun relaties, zoals dat gaat in een deinend leven.
Wanneer 22 jaren later Billie, de dochter van Emily en Bruce, plots opduikt om herinneringen te sprokkelen aan haar inmiddels overleden vader, wordt Anna heen en weer gekatapulteerd tussen heden en verleden, en probeert ze krampachtig haar demonen te temperen. Al begrijpt ze het hevige verlangen van Billy om haar vader te leren kennen, want ook zij hunkert naar verhalen over haar overleden moeder.
Auteur Kathy Mathys is zelf schrijfdocent, en naast een verhaal waarin de zee verzacht en water woelt, strooit ze mondjesmaat met schrijftips: “Daarom is elke goede memoir een combinatie van 'show' én 'tell',” zei ik. 'Je toont de wereld die je je herinnert in al zijn zintuiglijke rijkdom, maar je vertelt ook wat je niet meer weet, je blikt terug, trekt lijntjes tussen toen en nu.' Het is een verhaal waar ik meteen inrolde, dat me bij de lurven greep. Naar het einde toe had de auteur me niet meer helemaal mee, maar een verhaal van een uitdovende vriendschap is iets wat me altijd wel raakt, wegens de herkenning helaas, dus het is desalniettemin een roman die ik warm aanbeveel!
Wanneer 22 jaren later Billie, de dochter van Emily en Bruce, plots opduikt om herinneringen te sprokkelen aan haar inmiddels overleden vader, wordt Anna heen en weer gekatapulteerd tussen heden en verleden, en probeert ze krampachtig haar demonen te temperen. Al begrijpt ze het hevige verlangen van Billy om haar vader te leren kennen, want ook zij hunkert naar verhalen over haar overleden moeder.
Auteur Kathy Mathys is zelf schrijfdocent, en naast een verhaal waarin de zee verzacht en water woelt, strooit ze mondjesmaat met schrijftips: “Daarom is elke goede memoir een combinatie van 'show' én 'tell',” zei ik. 'Je toont de wereld die je je herinnert in al zijn zintuiglijke rijkdom, maar je vertelt ook wat je niet meer weet, je blikt terug, trekt lijntjes tussen toen en nu.' Het is een verhaal waar ik meteen inrolde, dat me bij de lurven greep. Naar het einde toe had de auteur me niet meer helemaal mee, maar een verhaal van een uitdovende vriendschap is iets wat me altijd wel raakt, wegens de herkenning helaas, dus het is desalniettemin een roman die ik warm aanbeveel!
2
Reageer op deze recensie