Lezersrecensie
Kracht van muziek
"In de passage van fortissimo naar pianissimo en vervolgens weer naar fortissimo vervolmaakten de twee violen hun schildering van weemoedige eenzaamheid, terwijl de altviool en de cello samen zorgden voor energieke, voortdurend dreigend klinkende bastonen die geleidelijk in toonhoogte stegen."
Een boek waar muziek een prominente rol in speelt: de "Rozamunde" van Schubert en de "Gavotte" van Bach.
In dit integere verhaal, geschreven door een Japanner die Frans doceert in Tokio, blijkt hoe muziek kan verscheuren en verzachten, een leven lang blijft vibreren en meedeinen.
Akira Mizubayashi slaagt er in om woorden te vinden voor het gevoel dat muziek kan vertolken.
Het enige minpuntje vond ik soms de, naar mijn aanvoelen toch, wat stroeve vertaling, al kan ik natuurlijk niet vergelijken met het origineel.
Een relatief dun boekje ook (slechts 181 pagina's) maar een aanrader voor iedereen die de "versplinterde ziel" van de viool van Rei, een jongen die als kind met een traumatische ervaring gecontronteerd werd, wil ervaren!
Een boek waar muziek een prominente rol in speelt: de "Rozamunde" van Schubert en de "Gavotte" van Bach.
In dit integere verhaal, geschreven door een Japanner die Frans doceert in Tokio, blijkt hoe muziek kan verscheuren en verzachten, een leven lang blijft vibreren en meedeinen.
Akira Mizubayashi slaagt er in om woorden te vinden voor het gevoel dat muziek kan vertolken.
Het enige minpuntje vond ik soms de, naar mijn aanvoelen toch, wat stroeve vertaling, al kan ik natuurlijk niet vergelijken met het origineel.
Een relatief dun boekje ook (slechts 181 pagina's) maar een aanrader voor iedereen die de "versplinterde ziel" van de viool van Rei, een jongen die als kind met een traumatische ervaring gecontronteerd werd, wil ervaren!
1
Reageer op deze recensie