Tijdreizen en kunst: een boeiend duo

De cover van dit boek baadt in een mysterieus, ouderwetsig sfeertje en maakt meteen nieuwsgierig: wie zijn deze 2 kinderen, waar staren ze naar en wat zijn in godsnaam 'chrononauten'? Een neologistisch aanvoelend woord, al is het, wordt al snel verduidelijkt, een ander woord voor 'tijdreizigers'.
En zo hebben we meteen één van de thema's van dit boek aangeboord: onze protagonist Barend, wees en tekenaar, wordt door zijn meester in de tijd gekatapulteerd om daar op zoek te gaan naar verloren kunstwerken. Schilderijen die door een brand, een overstroming of een andere gebeurtenis de toekomst niet bereikt hebben. Interessante invalshoek om het thema tijdreizen, wat je normaal gezien in een science-fiction roman verwacht, te koppelen aan het thema kunst, en dat gesitueerd in een jaren vijftig setting.

Een intrigerend verhaal dus, dat zeker potentieel heeft om een klassieker te worden. Voor mij persoonlijk zaten er enkele plotkeuzes in die me nét niet helemaal overtuigden om laaiend enthousiast over dit boek te zijn (soms kon het wat mij betreft net iets vinniger en ik zit met wat bedenkingen bij het einde), maar ik ben maar één van de vele lezers en dit boek kan zeker een ruim lezerspubliek bereiken en boeien, net door de eigenzinnigheid in de themakeuze en de vele verwerkingsmogelijkheden die dit boek biedt om in te zetten in de klaspraktijk.