Weergaloos verslag over een ontroostbaar verdriet

"Wolf", niet enkel de titel van Lara Taveirnes nieuwste boek maar ook de naam van haar 12-jaar geleden verdwenen broer, wilde ik stapvoets lezen. Als grote liefhebber van de woordenpracht en beeldrijke verhalen van Lara moest ik mezelf dwingen om niet over de pagina's te hollen en gulzig te lezen, maar samen met haar puzzelend en mijmerend de herinneringen aan haar broer toe te laten.
De 'roadtrip naar zijn eigen dood', die haar broer maakte, en waarover hij verslag deed in zijn laatste dagboek (dat hij voorzichtig en zorgvuldig op zijn lichaam verpakt had) leidde hem naar het hoge Noorden, waar hij zich, omringd door duizend kerstbomen, neerlegde om nooit meer wakker te worden.
Het verslag dat Lara ons presenteert zijn haar eigen struinende gedachten, aangevuld met fragmenten uit het dagboek van haar broer. Verwacht je niet aan een tranendal (al moest ik bij enkele passages serieus slikken) maar je krijgt wel een teder en tintelend verhaal, waarin een zus anekdotes oprakelt om haar broer bij zich te houden en hunkerend probeert de herinneringen te koesteren.
Persoonlijk vond ik de passage waar Lara wervelend alle boekenwinkels in Amsterdam aandoet, hopend te struikelen over de lange benen van haar broer (in zijn dagboek vertelt hij hoe hij even aarzelde om zijn missie te staken en zijn onaffe dagboek daar stiekem achter te laten), enorm aangrijpend. Hoe hij daar, net als Lara, fantaseert over een ander leven. Eentje waar hij, haar broer, zich niet stiekem in het duister verschanst, maar een alternatief einde kiest voor zijn verhaal.

De uitgave van dit boek is bijzonder: afgeronde hoekjes zoals het moleskine-boekje waarin hij zijn hersenspinsels neerpende, Wolfs naam in kompasvorm op de cover, verwijzend naar het kompas dat hij op zijn laatste dagboek tekende, de W fonkelend in het noorden waar hij verdween.
Dit boek zal ik koester, en ik bombardeer het nu al tot mijn lievelingsboek van 2024, omdat het een verhaal is zoals ik nog nooit eerder las. Een eerbetoon aan dromers en dagboekschrijvers, een zus die het aandurft om ons mee te tronen in haar verdriet en verwondering over de geweldige broer die ze moet missen. Zo veel warmte voor jou, Lara, om jouw fantastische broer met ons te delen.