‘Light’kennismaking met markante auteur en mediaman

Op vakantie – letterlijk en figuurlijk uit je comfort zone. Relaties komen op scherp te staan, teleurstellingen liggen voor de hand. Zo speelt het titelverhaal van deze bundel zich af in een resort dat een alleenstaande vader zijn kinderen gegarandeerd geluk belooft. Nog los van de bosbrand in de omgeving is er de platvloerse serveerster die hem wil verschalken door bij zoon en dochter te slijmen en de bejaarde bakkerij-eigenares die hem probeert te verleiden tijdens het aquajoggen. "Het is maar voor even. Het is vakantie, het is niet echt." 

Onvermijdelijk zijn de ruziënde stellen. Je voelt dat de hunkeraar in 'Circe' (naar de Griekse zonnegodin) die zijn enige vakantieplezier ontleent aan de sensuele patissière in het Franse dorp, als een moderne Icarus moet neerstorten. Of kan hij toch ontsnappen aan zijn bitchende echtgenote en irritante kinderen?

Opvallend veel mannen worstelen met gezinsverplichtingen. Zoals in 'Een pleister':

"‘Gaat het weer een beetje?’
‘Er is niks.’
‘Toe nou.’
‘Denk je wel eens: ik had ze wel binnen willen houden, in mijn buik.
Dat ze er wel waren, niet buiten, niet los, zodat…’"

Het spannende 'Maskerade' beschrijft de paniek bij een liefhebbende vader als de negenjarige dochter zoekraakt tijdens een dorpsfeest. 'Berichten uit ons dorp' gaat over van die typisch Franse dingen: een stel beseft dat ze nooit zullen begrijpen hoe de lokale politiek werkt in het plaatsje waar hun zomerhuisje staat. Veel van deze verhalen zouden wel ’s een autobiografisch element kunnen hebben.

Een heel andere toon heeft 'Dit lange Kerstfeest', de tragische geschiedenis van de man die aan ene Joy – en haar snelgroeiende familie – vastzit, evenals 'This awkward affair', over de liefde tussen twee mannen die om onverklaarbare redenen niet materialiseert.

Hans Maarten van den Brink (Oegstgeest, 1956) - krachtige kop en doordringende blik - lijkt wel wat op een oudere broer van acteur Waldemar Torenstra, die naam maakte op toneel en als dommekracht van de tv-serie Divorce (en overigens economie heeft gestudeerd). In ander opzicht is hij meer een Alex Boogers: vader verdween uit beeld toen hij 10 was; zeer Duitse moeder leefde van de bijstand en stuurde hem in Lederhosen naar school. 'Als ik een andere mindset had gehad, kon ik zeggen: dat heeft mijn hele leven bepaald, maar dat is niet zo', zei hij tegen VN. Na een zwerffase (kampeerwagenverhuurder, taxichauffeur) kwam het schrijven (Oor, Vrij Nederland, NRC), en het ‘leiden’ (VPRO, Mediafonds).

Wat hij aan die harde jeugd heeft overgehouden is respect voor de ander. Persoonlijke afrekeningen (‘wie geen leuke kerel is, mag worden gehoond, vernederd, buitengesloten’) - zijn niks voor hem. Aan W.F. Hermans met zijn agressieve stijl kreeg hij zo een grote hekel. Idem figuren als Wilders en andere populisten, die hij met tirades tegen de fact-freepolitiek tegen zich in het harnas jaagt. Indruk maakte hij met Over het water (1998), over twee roeivrienden waarvan Britse kranten de subtiliteit roemden (keerzijde is dat een Hebbanrecensent zich noemende Zazou vond dat er te weinig ‘gebeurt’ in het boek...).

Van den Brinks meeste recente ‘grote’ werk, Dijk, gaat schijnbaar over twee oudgedienden bij het IJkwezen, maar het werkelijke onderwerp is een ijking van het leven. Diep. Die filosofische inslag vind je in deze bundel, verzameld uit verschillende literaire bladen, minder. Aan de andere kant zal dit kortebaanwerk de Zazous van deze wereld waarschijnlijk wel weer meer aanspreken. Leuk om te lezen aan het strand, of als je juist niet op vakantie kan, op het balkon. Af en toe een gniffel en soms ook de ‘oomph’ die een goed kort verhaal je kan geven. Mooi uitgegeven ook, met dat rulle omslagpapier en die frisse kleuren.