What you see is what you get

Jochem Myjer. Is dat niet die… yep, dat is die komiek. En nu heeft hij een kinderboek geschreven. De Gorgels. Een fantasierijk, warm en spannend avontuur over Gorgels, Brutelaars en een jongen met superogen dat is geschreven voor kinderen van vijf jaar en zelf gelezen kan worden vanaf zeven jaar. Aldus de uitgever in het persbericht.   

Gorgels zijn wezentjes die nog het meest weg hebben van een bolletje wol met armpjes, beentjes en twee harige, puntige oren. Samen met hun stok, die ze altijd in hun linkerhand vasthouden, beschermen ze de kinderen tegen de Brutelaars, die eropuit zijn kinderen ziek te maken. Een Gorgel zie je niet en je merkt er niets van en toch zijn ze in iedere kinderkamer te vinden. Alleen kinderen met superscherpe ogen kunnen met een beetje geluk een gorgel zien. Melle heeft van die ogen. En op een nacht wordt hij wakker. Op de rand van zijn bed zit een vreemd wezentje. Maar zodra hij het licht aan doet, is het wezentje verdwenen. De volgende dag vertelt hij het zijn vader, die bioloog is. Die reageert vreemd, hij is zelfs een beetje boos op Melle en zegt dat het grote onzin in. Maar meteen als ze thuiskomen, verdwijnt Melles vader in zijn studeerkamer en hangt hij aan de telefoon met iemand. Melle hoort het per ongeluk en hij weet nu zeker dat er iets niet klopt. Trouwens, hij weet zeker wat hij gezien heeft.  

Fantasierijk is het zeker. Daarin is Myjer zeker geslaagd. Evenals hij erin geslaagd is om er een warm avontuur van te maken. Zo’n familie als Melle heeft, is jaloersmakend. Warm, hartelijk, liefdevol, begripvol. Dat is deze familie. Spannend? Als je vijf jaar bent en dit verhaal wordt je voorgelezen (de doelgroep) dan is het zeker een spannend boek. Er is een grote gevaarlijke vijand in aantocht, de Gorgels zijn in levensgevaar, alle kinderen in de wereld zijn in gevaar en uiteindelijk draait het allemaal om een gevecht op leven en dood. Pff, zeer spannend. Dus voor de doelgroep is dit boek meer dan geslaagd. Vier sterren is op z’n plaats.  

Ga je wat dieper in op het verhaal dan merk je al snel op dat de plot eendimensionaal is. What you see is what you get. Er zijn nauwelijks tot geen zijsporen, het verhaal begint bij a en vindt keurig via b, c, d, etc. zijn weg naar z, het einde. Daardoor is het verhaal voorspelbaar geworden en ontbreekt het aan spanning. Maar dit boek is een blauwdruk en het is aan te raden iedere nieuwbakken auteur Myjers boek te laten lezen. Wil je leren schrijven? Lees, bestudeer en analyseer dan eerst De Gorgels van Jochem Myjer. Hij beheerst de techniek om een goed verhaal te schrijven. Alles in zijn boek klopt; actie en reactie. Er wordt iets beschreven aan het begin van het verhaal en dat komt keurig terug in de slotscène. Nergens wordt te veel geschreven, alles in het verhaal is functioneel. Alle technische legostukjes zijn op precies de goede plek bevestigd, waardoor je precies dat vliegtuig krijgt dat op het plaatje op de doos staat. Mooi? Ja. Spannend? Nee.