Geloofwaardige jeugdthriller

In Sneeuwstorm gaan de vriendinnen Elouise, Nora en Sophie met school op wintersport. Ze hebben de grootste lol en Elouise heeft ook nog eens sjans van een superknappe skileraar. Maar er gebeuren ook vreemde dingen. Zo blijkt Elouise een dubbelganger te hebben in het dorp en gedraagt die knappe skileraar zich vreemd, vooral nadat Elouise hem ‘gedumpt’ heeft. Op een middag besluit het meisje nog één afdaling te maken, terwijl de rest van de groep al terug gaat naar het hotel. Na een paar uur is ze nog niet terug. Waar is Elouise gebleven? Ze moet snel gevonden worden, want er komt een sneeuwstorm hun kant op. Wie heeft iets met haar verdwijning te maken?  

Het nieuwe boek van Eva Burgers begint met een proloog, die vanuit een van de hoofdpersonages wordt verteld. Hoewel Burgers in het midden laat wie het is, heeft de achterflaptekst wel al het een en ander verraden. Hoe dan ook, het moge helder zijn dat diegene in gevaar is. De toon is hiermee gezet, het hoe en waarom worden gedoseerd in het verhaal uiteengezet.  

Burgers heeft ervoor gekozen om ieder hoofdstuk vanuit een andere personage te schrijven, zonder dat je de draad van het verhaal kwijtraakt. Haar schrijfstijl is prettig en door de opbouw van het verhaal wil je blijven doorlezen. Sneeuwstorm is een spannende jeugdthriller die zich afspeelt in Oostenrijk. Toch zal het niet moeilijk voor de doelgroep zijn om zich in het verhaal in te leven, omdat Burgers de juiste doelgroepsnaar weet te raken. Alle beslommeringen, ruzies, gelach, geintjes en gevoelens zijn heel herkenbaar opgeschreven, waardoor het hele verhaal geloofwaardig is. Wat Burgers erg goed heeft gedaan, is dat ze er na Elouises verdwijning voor kiest om haar ouders naar Oostenrijk te laten afreizen. Ze had die namelijk ook lekker thuis in Nederland kunnen laten blijven. Maar juist door zo’n detail te benoemen en te beschrijven zonder het groter te maken dan het is, maakt ze het verhaal nog geloofwaardiger.  

Voor een doorgewinterde jeugdthrillerlezer zullen de goedbedoelde ‘red herrings’ in deze whodunit makkelijk te doorzien zijn. Burgers legt bijvoorbeeld te veel nadruk op bepaalde personages. Toch blijkt de ontknoping een bijzondere verrassing te zijn. Zo een waarvan je later denkt: ‘jeetje, wat logisch’, maar waar je tijdens het lezen nauwelijks aandacht aan besteedt.  

En, hoe geloofwaardig het verhaal in zijn totaliteit ook is, juist die ontknoping is ergens ongeloofwaardig. Of eigenlijk meer een heel toevallige samenloop van omstandigheden. Maar dat drukt de leespret geenszins. De dialogen zijn goed, de sfeer wordt steeds grimmiger, de spanning loopt in ieder hoofdstuk op, de personages zijn goed uitgewerkt en je leest aan alles af dat Burger verstand van zaken heeft.