Volwaardig naslagwerk van de tweede wereldoorlog

Ik had al een tijdje geleden van dit boek gehoord. Vroeger heb ik een paar keer een Dvd gekeken, en daar kwam altijd een reclame van de film 'Oorlogsgeheimen' aan vooraf. Het stukje 'naar het boek van Jacques Vriens' is dan ook nooit uit mijn hoofd gegaan. Dus toen ik dit boek in handen kreeg was ik best benieuwd.

Dit boek heeft een gekozen schrijfstijl. In mijn ogen heb je twee hiervan: de typische jeugdthriller-stijl, waarin elke zin met tien bijvoegelijke naamwoorden wordt opgevuld, en boeken als Narnia, waarin enkel de gebeurtenissen echt benadrukt worden. Dit boek is een voorbeeld van die laatstgenoemde.

Wat me opviel aan dit verhaal was dat er niet echt een Chronologische volgorde was. Oké oké, alles klopte natuurlijk wel, maar het is niet zoals een detective, eerder als een soort documentaire. Ik vond de schoolstukjes geweldig, ook met alle scheldwoorden die er zorgeloos opgenoemd worden. Het zo misschien wat ongemakkelijk zijn als ik een vergelijking trok met 'de jongen in de gestreepte pyjama', maar daar moest het me enigszins aan denken. Al heeft de jongen in dit verhaal behoorlijk wat weet van het verloop van de oorlog.

Al zijn er wat gemiste kansen. Bijvoorbeeld dat Leo aan het begin al aan Tuur verteld wie allemaal NSB-ers zijn. Het was juist mooi geweest als hij per ongeluk iets aan meester Janssen verklikte, en daardoor in de problemen kwam.

Twee problemen heb ik wel met dit boek. Ten eerste de s*ksualiteit tussen Maartje en Tuur. Erg onnodig en ongemakkelijk. En ten tweede het hele einde. Niet doorlezen als je het verhaal nog niet kent, maar ik vond Maartjes' dood behoorlijk schokkend. Al wordt deze nooit écht genoemd.

Dit boek is een erg goed naslagwerk van de tweede wereldoorlog. Zeker een aanrader, ook als je, net als ik, liever kinderen als volwassenen als hoofdpersoon ziet.