Dit boek vergeet ik niet

Met dank aan Zomer & Keuning waarvan ik dit boek geschenk kreeg voor een recensie.

Is het beter om liefde te verliezen dan om nooit lief te hebben gehad?
Een tekst op de kaft die door het hele boek als een rode draad is geweven. De 26 jarige Wren, advocate is drager van het gen voor vroegtijdige Alzheimer, waarbij haar grootvader, moeder en oom voor haar als een dreigend voorbeeld zijn.
Omdat ze bang is mensen het verdriet aan te doen dat ze nu met haar moeder ervaart wil ze zo min mogelijk contact maken.
Het boek begint met een ontmoeting in een bar tussen Wren en een man die met zijn hoofd op de bar ligt. Tegen haar gewoonte in spreekt ze hem aan en vraagt waarom hij kennelijk een borrel nodig heeft. Hij verteld dat de vriendin die hij een huwelijksaanzoek heeft gedaan nee heeft gezegd, dan wil hij weten waarom zij hier is en met haar antwoord ‘ik heb slechte genen’ neemt hij genoegen en vraagt niet door. Het is sluitingstijd en allebei denken ze nog vaak terug aan deze toevallige ontmoeting.
Bizar dat het geheugen zo werkt, na 5 maanden wordt ze gevraagd een cliënt bij te staan, die door een medische fout gehandicapt is en niet meer in staat is te praten terwijl hij wel helder van geest is. De moeder en de zoon willen gerechtigheid en een proces. Ze is verbaasd de lange man terug te zien, hij is de zoon Aaron en eigenlijk heeft hij zijn best gedaan haar als verdediger te vragen.
Prima ingrediënten voor een roman, maar dat is niet eenvoudig, ze hebben wel degelijk een klick, maar Wren trekt een muur om zich heen. Aaron begrijpt er niets van, want ze is bang mensen pijn te doen en gaat daarom geen vriendschappen en relaties aan.
Tijdens het lezen realiseerde ik me dat bij mensen die de diagnose kanker of andere ernstige ziekte krijgen door angst, onzekerheid hoe nu verder en de dood ook deze fases doorgaan.
Liefdevol en met respect heeft N.S Perkins deze moeilijke strijd beschreven, ze is arts in opleiding ze komt ongetwijfeld deze dilemma’s tegen. Haar schrijfstijl is heel prettig en gemakkelijk te lezen, de hoofdstukken zijn afwissend vanuit Wren of Aaron en dat dat vond ik heel fijn omdat ik me zo goed kon inleven hoe ze er zelf in staan.
Dood en dementie hoort voor te komen bij ouderen, ook dan niet gemakkelijk, maar meer aanvaard.
Het is heel ingrijpend wanneer jongeren dit treffen en als dit zwaard van Damocles boven je hoofd hangt is het best moeilijk volop van het leven en de liefde te genieten.
Herinneringen maken geeft je leven inhoud, daarom vind ik de eerste zin op de kaft zo essentieel.
Een prachtige beschrijving van de karakters, emoties, complexe en ingewikkelde onderwerpen hebben me vanaf het begin geboeid. Dit boek vergeet je niet snel, vooral omdat we allemaal in meer of mindere mate met deze dilemma’s te maken kunnen krijgen.
Een aanradertje