Leven en vluchten in vier Sovjet regio’s

Anya Niewierra heeft me met het boek De Nomade weer meer inzicht gegeven in het verborgen Sovjet-leven.
De 39 jarige Olga Liebke is een bekende documentairemaker in Duitsland met een voorkeur voor het leven in grensgebieden, vooral als de grenzen verschuiven door de wisselende regimes.
Ze groeit op in het Harzgebergte vlakbij het “ijzeren gordijn”, samen met haar vader die daar boswachter is. Zij heef een innige band met hem. Hij leert haar overleven in de natuur en altijd waakzaam te zijn en te vluchten als haar gevoel dat aangeeft.
Haar vader is dementerend, ze zorgt liefdevol en met respect voor hem. Het boek heeft me meteen geboeid de beschrijving en onderzoek naar het leven in Rusland, Bellarus, Litouwen en voormalig Oost-Pruisen is zeer actueel.
Door de korte hoofdstukken en vaak ingeleid met een treffende spreuk leest het boek heel prettig.
‘Het verleden is het deeg dat gekneed wordt voor het brood dat vandaag op tafel komt’ van Lenin.
Een prachtige quote, zo duidelijk, de geschiedenis en mijn levenservaringen bepalen wie ik nu ben.

Ik lees veel met interesse over de voormalige DDR, een periode die nu nog steeds verdeeldheid en gevoel van onveiligheid geeft.
De leugens en het verraad wordt goed weergegeven in het volgende Russische gezegde:
Een gesproken woord is geen mus, eenmaal uit je mond gevlogen kun je het niet meer vangen.
Je gedachten zijn van jezelf, eenmaal uitgesproken kan het tegen je gebruikt of verdraaid worden

Wat heeft Anya gedegen voor onderzoek gedaan waardoor ze mij een beetje duidelijk heeft kunnen maken hoe complex het is te leven bij steeds verschuivende grenzen. Hoe kwetsbaar zijn de bewoners van de Baltische staten en Polen.
Achteraf heb ik het boek te snel en in te korte tijd gelezen en zal zeker weer herlezen.
Dit boek is het waard in een leesclub te bespreken omdat zoveel emoties aan bod komen.