Luchthartig en fantasierijk verhaal dat wat diepgang mist

De vader van Millie Bird is kortgeleden overleden, haar ‘schrift met Dode Dingen’ raakt al aardig vol en haar moeder heeft haar afgezet in een warenhuis met de mededeling: "Ik ben zo terug." Wat doe je dan als zevenjarige? Je hangt een briefje aan het rek met: ‘hier mam’ en verstopt je tussen het Reuze Dames Ondergoed. Als Millie twee dagen later nog niet is opgehaald begint een avontuurlijke zoektocht naar haar moeder.

De ongelooflijke zoektocht van Millie Bird is een vrolijk en luchthartig boek waarin thema’s als dood, verlies en rouw op zo’n manier behandeld worden dat je er wel om moét lachen.

Twee eigenaardige persoonlijkheden vergezellen Millie op haar reis. Haar eerste helper ontmoet ze in het warenhuis. Karl de Typist is een 87-jarige weduwnaar die nooit gedaan heeft wat hij wilde. Daar heeft hij verandering in gebracht door te ontsnappen uit het verzorgingstehuis. Nu woont hij al een tijdje in het warenhuis.

Agatha Pantha sluit aan wanneer Millie hulpeloos voor haar deur verschijnt op de vlucht voor de kinderbescherming. De 82-jarige vrouw is sinds het overlijden van haar man het huis niet uit geweest. Ze volgt een bijzonder rigide dagritme. Iedere ochtend meet ze haar rimpels en de mate van uitzakking van haar oud geworden huid. Daarna schreeuwt ze vanachter het raam verwensingen naar het hoofd van voorbijgangers: "TE AZIATISCH! TE KAAL! HIJS JE BROEK OP! STOMME SCHOENEN!"

Schrijfster Brooke Davis creëerde drie bijzondere personages die ieder hun eigenaardigheden hebben. Hoewel de oude man en vrouw niet heel realistisch overkomen passen ze wel goed bij de geestige toon van het boek. Onder de grappen en grollen is ook zeker een diepere laag te vinden. Agatha is heel eenzaam en daarom grijpt ze terug naar haar strikte dagelijkse schema. Karl baalt ervan dat hij nooit iets spannends heeft gedaan in zijn leven. Maar voor beiden is het nog niet te laat. Ze beginnen aan een zoektocht naar een moeder, maar vinden uiteindelijk veel meer.

Het is mooi om te zien hoe Brook Davis beschrijft hoe verlies aanvoelt voor een kind. De schrijfster heeft serieuze vragen over de dood niet geschuwd in haar boek, maar geeft er steeds een humoristische draai aan die past bij Millies kinderlijkheid.

Dit boek wordt vergeleken met De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween. Davis’ boek kan qua speelse schrijfstijl en onderwerp (een roadtrip) wel in dezelfde categorie geplaatst worden, maar het thema van Davis’ boek is duidelijk anders (verwerking van verlies). De vergelijking komt misschien voort uit het feit dat Millie wordt bijgestaan door twee bejaarden die op zoek zijn naar een nieuw leven.

Wat De ongelooflijke zoektocht van Millie Bird wel gemeen heeft met het boek van Jonasson is de geestige toon en de rijke fantasie van de schrijver. En net als bovengenoemde boek blijft het verhaal over Millie aan de oppervlakte. Nooit wordt de lezer echt diep meegenomen in de psyche van de personages, nooit leer je hen écht door en door kennen.

Een tweede minpuntje is het einde van het boek. Dit is erg abrupt. De lezer is net lekker in het verhaal gesleurd als hij er alweer uitgegooid wordt en wordt afgescheept met een halfbakken epiloog.

Kortom: Een luchthartig boek dat makkelijk weg leest en geestig geschreven is, maar diepgang mist.