Ook de lezer verlangt direct naar de Canadese natuur

Een subliem geschreven verhaal waarin de eenvoud van een geïsoleerd leven in de natuur wordt afgezet tegen de complexiteit van het gezinsleven in een Canadees stadje.

Hoofdpersoon Tom leidt een groep boomaanplanters die op de hellingen van de Canadese heuvels boomspruiten een nieuw plekje geven. De jager is vergroeid met de weidse natuur en zou het liefst in een berghut tussen de bomen wonen. Zo evenwichtig als Tom is in de bergen, zo moeilijk vindt hij het zijn sociale relaties te onderhouden. Zijn verwarde vrouw verliet hem om uiteindelijk zelfmoord te plegen, Tom achterlatend met hun twee kleine kinderen Erin en Curtis. Krampachtig probeert Tom zijn dochter Erin te behoeden voor het lot dat haar moeder overviel. Daardoor heeft hij te laat door dat het juist Curtis is die door zijn vingers glipt. De boomplanter ziet de berg die zijn leven voorstelt langzaam afbrokkelen als de politie op zoek is naar zijn zoon. Hij geeft zijn droom om terug te keren naar de bergen op om zijn zoon te helpen. Wat volgt is een mooi en ontroerend verhaal over de problemen in een vader-zoon relatie, knap beschreven door een vrouw.

Uit de schrijfstijl van Sarah Leipciger spreekt Toms verlangen om te genieten van de rust die hij vindt in de bergen. Terug naar de bergen is geen pageturner, zoals het buitenleven geen sneltrein van elkaar opvolgende gebeurtenissen is. Maar het is juist de langzame vertelwijze met de prachtige beschrijvingen die het verhaal haar schoonheid geeft.

"Haar gezicht flitste op als een munt in de koplampen, met zilverblauwe geëtste trekken. Ze was een momentopname, het zwavelwit van een opvlammende lucifer, en hoewel hij nog tijd had om te remmen, kwam zijn voet juist op het gaspedaal neer."

Een cliffhanger aan het begin van de roman trekt de lezers de vertelling in. Het onvoorspelbare en open einde laat hen nog dagen na het lezen van de laatste bladzijde terugdenken aan het intieme Canadese leventje van Tom en zijn kinderen. Daar tussenin geen grote gebeurtenissen of spanningsopbouw, maar een kabbelend verhaal waarin subtiele aanwijzingen voor het verloop verstopt zitten. De uitgebreide beschrijvingen van de weidse Canadese natuur zijn zo fraai verwoord dat ze een verlangen oproepen bij de lezer dat overeenkomt met dat van de hoofdpersoon; de bergen zijn de plek waar je ware schoonheid en rust vindt.

Een minpunt is de Nederlandse vertaling van de oorspronkelijke titel van het boek die misleidend is. De oorspronkelijke titel The Mountain Can Wait dekt de lading wél. In dit boek geen verhaal van iemand die terug gaat naar de bergen, zoals de Nederlandse tekst op het omslag doet vermoeden, maar een natuurminnend man die door narigheid in zijn gezin noodgedwongen in een stadje blijft wonen.

Het verhaal is ontroerend doordat de lezer ziet dat de toenaderingspogingen van Tom en Curtis steeds mislukken, ondanks de moeite die ze doen om elkaar te begrijpen. De twee personages zijn grondig uitgewerkt en hebben duidelijke motieven voor hun daden. De andere personages, zoals dochter Erin of de grootmoeder, zijn alleen als opvulling aanwezig. Dat kan als een gemis worden gezien, maar het is juist de eenvoud die het verhaal versterkt.

Mooi zijn de poëtische beschrijvingen die de Canadese natuur tot zijn recht laten komen. Leipciger weet het verlangen van Tom zo goed op de lezer over te brengen, omdat ze zijn liefde voor alles in de natuur indringend beschrijft. De veelheid aan details laten de setting direct voor het geestesoog van de lezer opdoemen. Wat rest is de vraag of het verlangen van de hoofdpersoon ook het verlangen van de schrijfster is. Leipciger groeide op in Toronto en woont nu met haar gezin in het immer rumoerige Londen.