Lezersrecensie
Aanstekelijk boek
Richard Schmid geldt als een van de grote docenten en kunstenaars in de Amerikaanse hedendaagse realistische schilderkunst. Hij is een meester in het observeren van kleur en het terugbrengen van het beeld tot de essentie. Soms leunt hij zwaar op Frans Hals en Rembrandt, maar hij is in alles een door en door Amerikaanse ‘snelle’ schilder. Een heel losse stijl, precies die details die een beeld karakter geven. Hoe doet hij dat?
Zijn boek Alla Prima stond al een tijdje op mijn wenslijst, maar het is hier nauwelijks bekend. Voor zover ik weet worden ze hier niet verkocht. (De boekenvakondernemers achter Hebban hebben helemaal niks aan deze recensie, vrees ik.) Importeren kan natuurlijk, maar onder de honderd euro vind je niks. En dan moet het ook nog naar Europa komen. Beetje gortig. Tot ik er een tijd terug ineens tweedehands tegenaan liep.
Met veel plezier gelezen. Niet alleen vanwege de schilderkunst, de technieken, de tips (die veel inzicht geven in zijn werkwijze), maar ook zijn laconieke commentaar. Als je vastloopt (in al die uitdagende opdrachten, liefst in een enkele sessie van een paar uur), ‘kun je ook gewoon opnieuw beginnen’…
Over de zogenaamde hongerkunstenaars: ‘Je kunt beter lijden met een volle maag.’ De concentratie die nodig is voor de goede vorm en de mooie penseelstreken: ‘Slow down on the hard parts. Slow down on the easy parts as well.’ En ergens in al die lessen, tips, complexe composities, nauwgezette kleurstudies, gradaties, kleuren en randen: ‘Ik houd ervan als dingen eenvoudig zijn…’
Zijn soms erg conservatieve en normatieve visie op wat ‘echte schilderkunst’ is staat me soms tegen, net als de vaak erg lieve beelden, maar het plezier in het schilderen en het vakmanschap dat uit zijn doeken spreekt, spat ook van de bladzijden af. En vooral: na al zijn tips, commentaren ga je zijn schilderijen opnieuw en met aandacht bekijken. Ik krijg zin om weer zelf te gaan schilderen, al weet ik dat het schijnbare gemak waarmee mensen als Schmid dat doen, frustrerend moet zijn. Docenten die ervoor zorgen dat je zin krijgt in het oppakken van een penseel, ondanks alles, dat zijn de beste docenten.
Zijn boek Alla Prima stond al een tijdje op mijn wenslijst, maar het is hier nauwelijks bekend. Voor zover ik weet worden ze hier niet verkocht. (De boekenvakondernemers achter Hebban hebben helemaal niks aan deze recensie, vrees ik.) Importeren kan natuurlijk, maar onder de honderd euro vind je niks. En dan moet het ook nog naar Europa komen. Beetje gortig. Tot ik er een tijd terug ineens tweedehands tegenaan liep.
Met veel plezier gelezen. Niet alleen vanwege de schilderkunst, de technieken, de tips (die veel inzicht geven in zijn werkwijze), maar ook zijn laconieke commentaar. Als je vastloopt (in al die uitdagende opdrachten, liefst in een enkele sessie van een paar uur), ‘kun je ook gewoon opnieuw beginnen’…
Over de zogenaamde hongerkunstenaars: ‘Je kunt beter lijden met een volle maag.’ De concentratie die nodig is voor de goede vorm en de mooie penseelstreken: ‘Slow down on the hard parts. Slow down on the easy parts as well.’ En ergens in al die lessen, tips, complexe composities, nauwgezette kleurstudies, gradaties, kleuren en randen: ‘Ik houd ervan als dingen eenvoudig zijn…’
Zijn soms erg conservatieve en normatieve visie op wat ‘echte schilderkunst’ is staat me soms tegen, net als de vaak erg lieve beelden, maar het plezier in het schilderen en het vakmanschap dat uit zijn doeken spreekt, spat ook van de bladzijden af. En vooral: na al zijn tips, commentaren ga je zijn schilderijen opnieuw en met aandacht bekijken. Ik krijg zin om weer zelf te gaan schilderen, al weet ik dat het schijnbare gemak waarmee mensen als Schmid dat doen, frustrerend moet zijn. Docenten die ervoor zorgen dat je zin krijgt in het oppakken van een penseel, ondanks alles, dat zijn de beste docenten.
1
Reageer op deze recensie