Lezersrecensie
Rembrandt in klare taal
Lang was het onder kunsthistorici mode om ingewikkeld of heel verheven te schrijven over de grootste kunstwerken of kunstenaars. Een enkele schrijver nam je mee op mijmeringen of nauwelijks navolgbare analyses. Maar vaak was het een ploeterende leeservaring. Het waren vooral de kunstwerken zelf die je vol lieten houden, niet de analyses. Maar de laatste jaren zie je een meer journalistieke benadering: beschrijven wat er te zien is, achtergronden, mensen, stromingen. Zonder poeha.
Deze catalogus van de Late Rembrandt doet dat ook: prettig geschreven en zeer goed gedocumenteerd. Over de keuzes die Rembrandt maakte bij het etsen, de manieren waarop hij afweek van andere kunstenaars van zijn tijd en zijn relatie met opdrachtgevers en buren. Je ziet de eigenwijze vakman voor je. Ook letterlijk, door de uitstekende reproducties van zijn schilderijen. Geweldig. Alsof je even in de Joodse wijk rondloopt, de nukkige Amsterdamse elite hoort mopperen en Rembrandt stug volhoudt in waar hij ten diepste in gelooft: het vastleggen van de wereld om hem heen, met een goed verhaal en diepe hartstochten. Of nee: emoties. En dat is iets anders heb ik met dit boek geleerd (p238). (En minstens zo interessant.)
Deze catalogus van de Late Rembrandt doet dat ook: prettig geschreven en zeer goed gedocumenteerd. Over de keuzes die Rembrandt maakte bij het etsen, de manieren waarop hij afweek van andere kunstenaars van zijn tijd en zijn relatie met opdrachtgevers en buren. Je ziet de eigenwijze vakman voor je. Ook letterlijk, door de uitstekende reproducties van zijn schilderijen. Geweldig. Alsof je even in de Joodse wijk rondloopt, de nukkige Amsterdamse elite hoort mopperen en Rembrandt stug volhoudt in waar hij ten diepste in gelooft: het vastleggen van de wereld om hem heen, met een goed verhaal en diepe hartstochten. Of nee: emoties. En dat is iets anders heb ik met dit boek geleerd (p238). (En minstens zo interessant.)
1
Reageer op deze recensie