Lezersrecensie
De wereld van de vroege jazz
Er is al veel geschreven over de eerste dagen van de jazz. Maar dit boek is geen verzameling losse biografieën van drie pioniers van de jazz, maar een samenhangend levensverhaal van het ontstaan van de jazz. Dat beeld tilt het uit boven de losse bijdragen.
De bekende thema’s komen voorbij: weinig kansen, de energie die muziek geeft, de obstakels, racisme en andere vooroordelen, het leven on the road, de vele verslavingen, maffia, bijgeloof, bijvrouwen, sidemen, volhouden en uiteindelijk de verwoestende verslaving aan het blijven optreden. Juist de drie verhalen maken er een mooi compleet geheel van.
Vooral het eerste deel spreekt me aan: het pionieren, de taal van de straat, de armoede en saamhorigheid, criminaliteit en de school of mentoren. Het leven onderweg, de problemen om als zwarte artiesten aan eten en een slaapplek te komen, het fastfood, korte zittende dutjes in de tourbus. En als er dan een bed is, de laagjes krant om de bedwantsen en kakkerlakken op afstand te houden. Het extra moeten betalen voor de lakens, omdat die verbrand werden als er een donker lichaam op gelegen had. Iemand had (‘grappig’) een wasbeer (‘racoon’, ook een scheldwoord voor zwarten) in de hotelkamer van Louis Armstrong gedaan. Hij meldt het en de receptionist zegt: “Just one minute, Mr. Armstrong, we’ll get that nigger out of there.” Deze details geven kleur aan het soms romantische, maar vaak realistische verhaal. Daarna wordt het soms wat plichtmatig, maar het blijft een helder en goed geschreven verhaal.
De bekende thema’s komen voorbij: weinig kansen, de energie die muziek geeft, de obstakels, racisme en andere vooroordelen, het leven on the road, de vele verslavingen, maffia, bijgeloof, bijvrouwen, sidemen, volhouden en uiteindelijk de verwoestende verslaving aan het blijven optreden. Juist de drie verhalen maken er een mooi compleet geheel van.
Vooral het eerste deel spreekt me aan: het pionieren, de taal van de straat, de armoede en saamhorigheid, criminaliteit en de school of mentoren. Het leven onderweg, de problemen om als zwarte artiesten aan eten en een slaapplek te komen, het fastfood, korte zittende dutjes in de tourbus. En als er dan een bed is, de laagjes krant om de bedwantsen en kakkerlakken op afstand te houden. Het extra moeten betalen voor de lakens, omdat die verbrand werden als er een donker lichaam op gelegen had. Iemand had (‘grappig’) een wasbeer (‘racoon’, ook een scheldwoord voor zwarten) in de hotelkamer van Louis Armstrong gedaan. Hij meldt het en de receptionist zegt: “Just one minute, Mr. Armstrong, we’ll get that nigger out of there.” Deze details geven kleur aan het soms romantische, maar vaak realistische verhaal. Daarna wordt het soms wat plichtmatig, maar het blijft een helder en goed geschreven verhaal.
1
Reageer op deze recensie