Lezersrecensie
De kunst van het vertellen
Yannick Dangre (1988) is schrijver en dichter. Hij publiceerde op 22-jarige leeftijd zijn debuutroman Vulkaanvrucht, bekroond met de Debuutprijs. In 2011 schreef hij zijn eerste dichtbundel Meisje dat ik nog moet. Een bundel die geprezen werd met de Herman De Coninckprijs. Vervolgens verschenen er nog een roman en een dichtbundel. Yannick Dangre, een opmerkelijk jong talent binnen de Nederlandse literatuur.
*Het is de eerste keer dat Tristan zijn oom Arthur bezoekt in Zuid Frankrijk. Het is niet zomaar een familiebezoek, oom Arthur wil dat Tristan zijn levensverhaal neerschrijft. Het verhaal van ‘de’ familie. Wil Arthur schoon schip maken met de donkerte over de familietragiek? Familiegeheimen worden ontsluierd.
De idioot en de tederheid is een zeer realistische familiekroniek. De schrijver gebruikt een ingenieuze opbouw om het plot neer te zetten. Gestaag wordt het verhaal opgebouwd naar een tragiek. Hoofdpersonage Arthur blijkt een goede verteller of gaat het lof hier naar de master himself Yannick Dangre? Vertellen is een kunst. En de auteur heeft aanleg om een verhaal tot bij de lezer te brengen. Niet enkel te brengen, maar tevens boeiend neer te zetten. Je wordt aan het verhaal gekluisterd. Hier en daar strooit de schrijver met levensvragen of filosofische stellingen. Levensbeschouwingen die voor de lezer zeer herkenbaar zullen zijn. Aan het einde zal je als lezer even het begin gaan herlezen, de puzzelstukjes op hun plek leggen. De idioot en de tederheid zal niet gauw wegdrijven, maar eerder een aanrader worden.
*Het is de eerste keer dat Tristan zijn oom Arthur bezoekt in Zuid Frankrijk. Het is niet zomaar een familiebezoek, oom Arthur wil dat Tristan zijn levensverhaal neerschrijft. Het verhaal van ‘de’ familie. Wil Arthur schoon schip maken met de donkerte over de familietragiek? Familiegeheimen worden ontsluierd.
De idioot en de tederheid is een zeer realistische familiekroniek. De schrijver gebruikt een ingenieuze opbouw om het plot neer te zetten. Gestaag wordt het verhaal opgebouwd naar een tragiek. Hoofdpersonage Arthur blijkt een goede verteller of gaat het lof hier naar de master himself Yannick Dangre? Vertellen is een kunst. En de auteur heeft aanleg om een verhaal tot bij de lezer te brengen. Niet enkel te brengen, maar tevens boeiend neer te zetten. Je wordt aan het verhaal gekluisterd. Hier en daar strooit de schrijver met levensvragen of filosofische stellingen. Levensbeschouwingen die voor de lezer zeer herkenbaar zullen zijn. Aan het einde zal je als lezer even het begin gaan herlezen, de puzzelstukjes op hun plek leggen. De idioot en de tederheid zal niet gauw wegdrijven, maar eerder een aanrader worden.
1
Reageer op deze recensie