Lezersrecensie
De ode aan 'lezen en voorlezen' in een gefragmenteerd verhaal
Marc Roger is voorlezer van beroep, hij organiseert lezingen door heel Frankrijk over het belang van lezen en literatuur. Dit belang weet hij door te trekken doorheen zijn debuut ‘De lessen van meneer Picquier’, oorspronkelijke titel Grégoire et le vieux libraire. De auteur zijn missie ‘bevordering van lezen en voorlezen’ loopt als een rode draad doorheen het verhaal. Deze rode draad kan je enkel maar strak trekken door een vlot leesbaar verhaal neer te pennen. Het verhaal heeft een jeugdige insteek met een belangrijk thema ‘de liefde voor lezen’.
*Meneer Picquier verblijft in een rusthuis, hierdoor heeft hij zijn boekhandel moeten verkopen. Hij is wel geslaagd in het redden van 3000 boeken. Overal boeken. Een doolhof van boeken lopen doorheen zijn kamer, toch kan meneer Picquier de verhalen niet meer lezen. Wanneer hij de jonge Grégoire leert kennen, heeft hij maar één gunst ‘elke dag één uur voorlezen’. De boeken veranderen het leven van Grégoire. De vriendschap tussen hem en Meneer Picquier verbindt zich doorheen de verhalen.
Het verhaal kent een mooi begin, een vriendschap ontluikt zich en twee generaties vinden elkaar doorheen de 3000 boeken. Af en toe krijg je zelfs een sprookjesachtig verhaal voorgeschoteld. Met een makkelijke verwoording zet de auteur een eenvoudig plot neer met als thema ‘lezen’, hier en daar springt er een ander thema voorbij. Al belicht de auteur deze thema’s slechts heel kort. Naarmate je vordert in het plot, voel het geheel zeer gefragmenteerd en geknutseld aan. De schrijver wil bepaalde gebeurtenissen beknopt vertellen waardoor je als lezer een diepere onderlaag mist. Al blijft de ode ‘aan lezen, voorlezen, literatuur’ zeker overeind.
*Meneer Picquier verblijft in een rusthuis, hierdoor heeft hij zijn boekhandel moeten verkopen. Hij is wel geslaagd in het redden van 3000 boeken. Overal boeken. Een doolhof van boeken lopen doorheen zijn kamer, toch kan meneer Picquier de verhalen niet meer lezen. Wanneer hij de jonge Grégoire leert kennen, heeft hij maar één gunst ‘elke dag één uur voorlezen’. De boeken veranderen het leven van Grégoire. De vriendschap tussen hem en Meneer Picquier verbindt zich doorheen de verhalen.
Het verhaal kent een mooi begin, een vriendschap ontluikt zich en twee generaties vinden elkaar doorheen de 3000 boeken. Af en toe krijg je zelfs een sprookjesachtig verhaal voorgeschoteld. Met een makkelijke verwoording zet de auteur een eenvoudig plot neer met als thema ‘lezen’, hier en daar springt er een ander thema voorbij. Al belicht de auteur deze thema’s slechts heel kort. Naarmate je vordert in het plot, voel het geheel zeer gefragmenteerd en geknutseld aan. De schrijver wil bepaalde gebeurtenissen beknopt vertellen waardoor je als lezer een diepere onderlaag mist. Al blijft de ode ‘aan lezen, voorlezen, literatuur’ zeker overeind.
1
Reageer op deze recensie