Lezersrecensie
Een mooi huwelijk tussen autobiografie en fictie
De aanzet van het Stravinsky-spel was de biografie Her life and work over de filosofe en activiste Susan Sontag, geschreven door Japins partner Benjamin Moser en bekroond met de Pulitzerprijs. Tijdens een lezing (te Antwerpen) verwoordde Japin: ‘Het was alsof Susan Sontag tien jaar met ons aan tafel zat.’ De activiste stond bekend als briljant, maar ook nukkig, ontoegankelijk of kortaf. Alleen in Sarajevo lukte het haar er echt te zijn voor andere. Dit contrast maakte Arthur Japin nieuwsgierig en werd de kiem voor deze roman. Een roman, waar autobiografie en fictie een evenwichtig huwelijk vormen.
Het boek vertelt het verhaal van een diepe vriendschap eind jaren ’40 tussen Cody Garner en Susan Sontag. Cody Garner is een fictief personage, deze hoofdrolspeler blijkt een ongelofelijk verteller. Een verteller die de lezer onmiddellijk op zijn hand heeft en je meeneemt in het leven van Susan Sontag. Opvallend is de groeiende stem van Cody Garner. Geweldig opgebouwd. De vriendschap met Garner blijkt een belangrijke rol te spelen, als lezer krijg je een volledig beeld van Susan. Een excentrieke vrouw met een zeer eigenzinnige manier van leven. Eens je als lezer een volledige blik krijgt op hun vriendschap en hun verzonnen Stravinsky-spel, springt de auteur naar de belegering van Sarajevo 1993. De beeldende (theatrale) pen van Japin schetst een duidelijk beeld van de levensomstandigheden in het bezette Sarajevo. Levensomstandigheden die de lezer niet koud laat. Buiten de beeldende pen blijft Japin natuurlijk meester in taal. Lang zinnen en citaten die je leest en herleest. Achterover leunen en genieten is hier de leuze. Het Stravinsky-spel is geen uitgebreid en groot verhaal, toch blijft de schrijver me telkens te verrassen!
Het boek vertelt het verhaal van een diepe vriendschap eind jaren ’40 tussen Cody Garner en Susan Sontag. Cody Garner is een fictief personage, deze hoofdrolspeler blijkt een ongelofelijk verteller. Een verteller die de lezer onmiddellijk op zijn hand heeft en je meeneemt in het leven van Susan Sontag. Opvallend is de groeiende stem van Cody Garner. Geweldig opgebouwd. De vriendschap met Garner blijkt een belangrijke rol te spelen, als lezer krijg je een volledig beeld van Susan. Een excentrieke vrouw met een zeer eigenzinnige manier van leven. Eens je als lezer een volledige blik krijgt op hun vriendschap en hun verzonnen Stravinsky-spel, springt de auteur naar de belegering van Sarajevo 1993. De beeldende (theatrale) pen van Japin schetst een duidelijk beeld van de levensomstandigheden in het bezette Sarajevo. Levensomstandigheden die de lezer niet koud laat. Buiten de beeldende pen blijft Japin natuurlijk meester in taal. Lang zinnen en citaten die je leest en herleest. Achterover leunen en genieten is hier de leuze. Het Stravinsky-spel is geen uitgebreid en groot verhaal, toch blijft de schrijver me telkens te verrassen!
1
Reageer op deze recensie