Lezersrecensie
Eten als troost
In 2016 won frontwoman van indierockband Japans Breakfast Michelle Zauner de Glamour's Essay Contest met haar essay ‘Real life: Love, loss, and Kimchi’. Een essay waar ze de diagnose en dood van haar moeder besprak en de connectie die samenging met Koreaans eten. In 2021 debuteerde ze met dit memoir ‘Crying in H mart’, het boek werd vertaald door Tine Poesen naar Huilen in de supermarkt.
*Michelle Zauner, dochter van een Koreaanse moeder en Amerikaanse vader moet steeds huilen in de H Mart. Deze supermarkt is gespecialiseerd in Aziatisch eten. De plek laat Michelle denken aan de smaak van de in soja gemarineerde eieren en de koude radijzensoep van haar overleden moeder. Snikkend tussen de diepvriezen vraagt Michelle zich af of ze zich nog wel Koreaans mag noemen. Eten was voor haar en de moeder een vorm van het uiten van liefde, troost….
Michelle weet deze memoir met twee pennen neer te schrijven. De verslaggevende pen of lees je hier de essay door de woorden heen? Een schrijfstijl die me als lezer wat op afstand hield, alsof je achter het verhaal rent in plaats van er middenin te staan. Ergens verloor de schrijfster me daar even. Toch de tweede rouw/rauwe pen kan je als lezer van een emotioneel verhaal enkel maar toejuichen. Een pen die eerlijker leest met hier en daar een eenvoudige citaat. Onmiddellijk voel je dat Zauner vanuit haar hart schrijft. Geen bloemrijke taal, maar een rechttoe rechtaan schrijfstijl. Niet te veel krullen of zoekende metaforen, gewoon dicht tegen haar emoties aan. Eten en koken worden hier dan weer verbonden met de vele thema’s zoals liefde, schuld, aandacht en troost, identiteit, rouw. Thema’s die ze weet aan te stippen en veel herkenbaarheid bij de lezer zal brengen. Huilen in de supermarkt is een debuut met hier en daar kleine schoonheidsfoutjes.
'Ik fantaseerde over het heerlijke eten dat we samen zouden maken, waarmee ik eindelijk mijn fouten kon goedmaken, en deel van de liefde en zorgen kon teruggeven die ik jarenlang als vanzelfsprekend had beschouwd.
*Michelle Zauner, dochter van een Koreaanse moeder en Amerikaanse vader moet steeds huilen in de H Mart. Deze supermarkt is gespecialiseerd in Aziatisch eten. De plek laat Michelle denken aan de smaak van de in soja gemarineerde eieren en de koude radijzensoep van haar overleden moeder. Snikkend tussen de diepvriezen vraagt Michelle zich af of ze zich nog wel Koreaans mag noemen. Eten was voor haar en de moeder een vorm van het uiten van liefde, troost….
Michelle weet deze memoir met twee pennen neer te schrijven. De verslaggevende pen of lees je hier de essay door de woorden heen? Een schrijfstijl die me als lezer wat op afstand hield, alsof je achter het verhaal rent in plaats van er middenin te staan. Ergens verloor de schrijfster me daar even. Toch de tweede rouw/rauwe pen kan je als lezer van een emotioneel verhaal enkel maar toejuichen. Een pen die eerlijker leest met hier en daar een eenvoudige citaat. Onmiddellijk voel je dat Zauner vanuit haar hart schrijft. Geen bloemrijke taal, maar een rechttoe rechtaan schrijfstijl. Niet te veel krullen of zoekende metaforen, gewoon dicht tegen haar emoties aan. Eten en koken worden hier dan weer verbonden met de vele thema’s zoals liefde, schuld, aandacht en troost, identiteit, rouw. Thema’s die ze weet aan te stippen en veel herkenbaarheid bij de lezer zal brengen. Huilen in de supermarkt is een debuut met hier en daar kleine schoonheidsfoutjes.
'Ik fantaseerde over het heerlijke eten dat we samen zouden maken, waarmee ik eindelijk mijn fouten kon goedmaken, en deel van de liefde en zorgen kon teruggeven die ik jarenlang als vanzelfsprekend had beschouwd.
1
Reageer op deze recensie