De donkere maartse kamers

Yannick Dangre debuteerde op jonge leeftijd met de roman Vulkaanvrucht. Dit debuut werd bekroond met de debuutprijs. Ook zijn tweede roman Maartse kamers bleef niet onopgemerkt en werd getipt voor de AKO Literatuurprijs. De eerste zin van de roman is een échte binnenkomer: ‘O ja, ik heb vrouwen gehad? Of toch één.’ Hier zet de auteur onmiddellijk de toon, een toon van een donker verhaal.

*Voor het eerst leeft Ferdinand alleen, worstelt zich doorheen de dagen. Zijn vriend Albert ligt in kamer 16. In een steriel vertrek verdwaalt hij in coma na een hersenbloeding. Tijdens de maartse dagen richt de tachtigjarige Ferdinand zich tot zijn verzwegen dochter Madeleine. Verzwegen, een geheim dat hij al jaren verborgen hield voor Albert.

In Maartse kamers schuwt de schrijver geen enkele beschrijving. Onverbloemd en rauw zet hij enkele erotische scènes neer. Geen angst, Dangre doet niet aan bladvulling. De verschillende fragmenten vallen op zijn plek. Met elke beschrijving zet hij weer een stukje Albert en Ferdinand neer. Geen helden, maar échte personages met een dosis schuld door hun eigen toedoen. Hoe kijk je op je leven neer, wanneer je leeft met een geheim? Wanneer eerlijkheid niet het langst duurt, maar je leugen een tweede huid wordt. Natuurlijk werkt de auteur met zijn welbekende opbouw. Dangre geeft beide mannen een stem, zodoende kijk je neer op hun leven. Een leven met zeer verschillende herinneringen van dezelfde gebeurtenis. De auteur weet de lezer telkens te betrekken in zijn verhalen. Knap!