Soms loopt het allemaal wat stroef

Milena Michichiko is de dochter van een Japanse moeder en een Oostenrijkse vader. Ze debuteerde met de verhalenbundel en haar debuut Een bijna volmaakte vriendschap werd een bestseller. Het verhaal Meneer Kato speelt familie heeft ze geschreven geïnspireerd door de documentaire ‘Huur een familie’. Na het kijken van deze documentaire stond de auteur stil bij de eenzaamheid in onze moderne samenleving. Het thema eenzaamheid popt vanaf de start door de woorden heen.

Meneer Kato is op pensioen, een zee van tijd stroomt hem tegemoet. De langverwachte reis naar Parijs met zijn vrouw, een huisdier, op bezoek gaan bij zijn collega, zoveel zaken te doen. Toch is stilstaan zijn bezigheid, stilstaan in zijn eigen eenzaamheid. De echtgenote van Kato is aan het dansen geslagen, hij blijft achter in die zee van tijd. Wanneer hij de jonge Mie leert kennen op het kerkhof, verandert deze ontmoeting zijn leven. Ze biedt hem een job aan in haar agentschap Happy Family. Een bedrijf waar hij kan optreden als stand-in familielid.

Een uitgewerkt thema is een goed begin, de lezer verliest zich in de gedachten van de vereenzaamde meneer Kato. Een hoofdpersonage dat vooral onder een laag eenzaamheid zijn dagen probeert te vullen. Het geraamte van het plot zit boordevol potentieel, toch kabbelt de lezer verder door ellelange zinnen met heel wat herhaling. Hierdoor verloopt het lezen soms stroef en verliest het plot aan emotie. Naar het einde toe geraakt het verhaal in stroomversnelling door de lezer te betrekken bij het verhaal. Een einde dat je in eigen handen kunt bekijken en kneden. Meneer Kato speelt familie, een kabbelend verhaal.