Lezersrecensie
Een verhaal doorspekt met beeldrijke taal! Groots!
De Vlaamse Yannick Dangre is schrijver en dichter. Hij debuteerde op jonge leeftijd (22 jaar) met zijn roman ‘Vulkaanvrucht’ waarmee hij de Vlaamse debuutprijs in de wacht sleepte. Later werd hij nog geprezen met zijn roman Maartse kamers en de familiesaga De idioot en de tederheid. Na zeven jaar stilte is de auteur terug met een roman ‘Tussenjaren’. Een zeer bijzondere roman, een verhaal met een ingenieuze opbouw. Terugblik en verlangen worden samengebracht onder één poëtisch dak.
*30 jaar geleden is Charles eerste vrouw Sylviane met de noorderzon vertrokken. Verloren en alleen bleef de jonge Charles met dochter Claudia achter. Wat ze achterliet was een brief met de belofte om elkaar drie decennia later terug te zien in Napels. Nu heeft de 61-jarige Charles een nieuw leven opgebouwd met Delphine en zijn twee dochters. Toch wordt hij gezogen naar deze afspraak. Zal ze er zijn? Wat dreef haar al die jaren? Terwijl Charles de uren aftelt, blikt hij terug op de allesoverheersende liefde voor Sylviane.
Vanaf de start lees je een verhaal doorspekt met beeldrijke taal. Voor de liefhebbers van metaforen en impliciete vergelijkingen is Tussenjaren puur verwennerij. Lang zinnen komen voorbij, die je met plezier herleest. Geen straf, maar genieten van het zintuigelijk taalgebruik! Taal en de ongelofelijke structuur maakt van Tussenjaren een knap staaltje literatuur. Literatuur die je stil laat staan bij de open levensvragen verweven met een boeiend plot.
‘Waarom is de gelukkigste fase van je leven de enige waarin je koste wat het kost al naar de volgende wilt?’
De personages Charles en Sylvaine maken een enorme ontwikkeling door. Tijdens het lezen zal je wel eens vloeken op de verziekte relatie tussen de personages. Verwacht hier geen sympathieke ‘mensjes’, toch is dit wat het verhaal zo interessant maakt. De lezer wordt door zijn eigen twijfel, medelijden en teleurstelling actief betrokken bij het verhaal. 7 jaar pen-stilte van Yannick Dangre, het boek Tussenjaren was het wachten zeker waard.
*30 jaar geleden is Charles eerste vrouw Sylviane met de noorderzon vertrokken. Verloren en alleen bleef de jonge Charles met dochter Claudia achter. Wat ze achterliet was een brief met de belofte om elkaar drie decennia later terug te zien in Napels. Nu heeft de 61-jarige Charles een nieuw leven opgebouwd met Delphine en zijn twee dochters. Toch wordt hij gezogen naar deze afspraak. Zal ze er zijn? Wat dreef haar al die jaren? Terwijl Charles de uren aftelt, blikt hij terug op de allesoverheersende liefde voor Sylviane.
Vanaf de start lees je een verhaal doorspekt met beeldrijke taal. Voor de liefhebbers van metaforen en impliciete vergelijkingen is Tussenjaren puur verwennerij. Lang zinnen komen voorbij, die je met plezier herleest. Geen straf, maar genieten van het zintuigelijk taalgebruik! Taal en de ongelofelijke structuur maakt van Tussenjaren een knap staaltje literatuur. Literatuur die je stil laat staan bij de open levensvragen verweven met een boeiend plot.
‘Waarom is de gelukkigste fase van je leven de enige waarin je koste wat het kost al naar de volgende wilt?’
De personages Charles en Sylvaine maken een enorme ontwikkeling door. Tijdens het lezen zal je wel eens vloeken op de verziekte relatie tussen de personages. Verwacht hier geen sympathieke ‘mensjes’, toch is dit wat het verhaal zo interessant maakt. De lezer wordt door zijn eigen twijfel, medelijden en teleurstelling actief betrokken bij het verhaal. 7 jaar pen-stilte van Yannick Dangre, het boek Tussenjaren was het wachten zeker waard.
1
Reageer op deze recensie
