Lezersrecensie
Twintig keer Dee prikkelt je fantasie
Oliver Reps is schrijver en kinderboekhandelaar. In 2019 won hij met zijn debuut De dag die nooit komt de prijs voor het beste jongerenboek 2019. Twintig keer Dee is geschreven in de vorm van een verse novel met foto’s van fotografe Anne Reinke. De cover is een plaatje en heeft veel weg van een catalogus vol foto’s. Het plaatje heeft iets mysterieus en vervagend tegenover de promoquote die te veelzeggend is.
*Woensdagochtend Amsterdam Centraal, een jongen gaat zeshonderdnegentwintig kilometer reizen met de trein. Zeshonderdnegentwintig kilometer mijmeren, herinneringen ophalen, verlangen naar een liefde. De grote liefde Dee. Sporen van liefde, reizen naar liefde, hunkering of loslaten, eerste liefde of obsessie?
De pen van Oliver Reps kan je zeker poëtisch noemen. Een woord gevolgd door een woord gedrukt in een prachtige lay-out kan een goede beschrijving geven van gevoelens. De auteur bouwt emoties op door te spelen met de plek van woorden en zinnen. Door zijn gebruik van enkele woorden, voel je als lezer een enorme bewondering voor de pen van Oliver Reps. Je wordt meegezogen in de jongen zijn mijmeringen, maar ook zijn dromen. De lezer heeft af en toe wel wat aanpassing nodig door het gemis van leestekens. Herlezen voelt zeker niet als straf aan. Titels worden gebruikt als het goede begin van een vers, sommige verzen kunnen alleenstaand gelezen worden. De foto’s hebben de kracht om aantrek en loslaten perfect te illustreren, een thema dat je leest doorheen de verse novel. De foto’s zijn iets wazig, hier mag de lezer zelf het beeld wat aanscherpen. Twintig keer Dee is zeker niet voorgekauwd en prikkelt hier en daar je eigen fantasie.
*Woensdagochtend Amsterdam Centraal, een jongen gaat zeshonderdnegentwintig kilometer reizen met de trein. Zeshonderdnegentwintig kilometer mijmeren, herinneringen ophalen, verlangen naar een liefde. De grote liefde Dee. Sporen van liefde, reizen naar liefde, hunkering of loslaten, eerste liefde of obsessie?
De pen van Oliver Reps kan je zeker poëtisch noemen. Een woord gevolgd door een woord gedrukt in een prachtige lay-out kan een goede beschrijving geven van gevoelens. De auteur bouwt emoties op door te spelen met de plek van woorden en zinnen. Door zijn gebruik van enkele woorden, voel je als lezer een enorme bewondering voor de pen van Oliver Reps. Je wordt meegezogen in de jongen zijn mijmeringen, maar ook zijn dromen. De lezer heeft af en toe wel wat aanpassing nodig door het gemis van leestekens. Herlezen voelt zeker niet als straf aan. Titels worden gebruikt als het goede begin van een vers, sommige verzen kunnen alleenstaand gelezen worden. De foto’s hebben de kracht om aantrek en loslaten perfect te illustreren, een thema dat je leest doorheen de verse novel. De foto’s zijn iets wazig, hier mag de lezer zelf het beeld wat aanscherpen. Twintig keer Dee is zeker niet voorgekauwd en prikkelt hier en daar je eigen fantasie.
2
Reageer op deze recensie