Kauwen en herkauwen

Yannick Dangre debuteerde op zijn 22 jaar met de roman Vulkaanvrucht. Het boek werd bekroond als best Vlaamse debuut 2011. Tijdens het lezen bedenk je meermaals: 'Hoe is het mogelijk dat deze jonge schrijver een donker verhaal als dit op papier heeft neergezet?' De ongelofelijke poëtische schrijfstijl is het grote talent van deze schrijver. Een literaire schrijfstijl met meerdere onderlagen. Geen snel onderonsje, maar een verhaal dat je kauwt en herkauwt.

*Journaliste Séverine’s huwelijk met Daniel is ontploft. Ze hoopt haar geluk te vinden bij minnaar Robert en zoon Amedeo. Om het grote geluk te vinden trekt ze snel bij Robert in. Al gauw begint ze zich te ergeren aan de dagdagelijkse Robert en Amedeo. Het ergerlijke gezinsleven. Wanneer de schaduw des verledens haar in de ban houdt, moet ze terugkijken. Terugkijken op wat was en kijken op wat is.

De eerste zin zet onmiddellijk de rauwe toon van Vulkaanvrucht. De auteur weet op twee bladzijden het sarcasme en de donkerte van personage Séverine neer te zetten. Je emoties komen hier al in de startblokken te staan. De schrijver hanteert de poëtische pen en weet ‘liefde’ te beschrijven vanuit alle rondingen van het woord. Verlangend, maar ook meedogenloos. De schrijver is een meester in het opbouwen van een verhaal (dit heeft hij later meerdere keren bewezen). Zonder waarschuwing springt en verspringt hij naar heden en verleden. Geen paniek, deze tijdsdoolhof maakt van Séverine een dynamisch karakter. Een personage dat je met momenten uitspuwt, om even later op je stappen terug te komen. Vulkaanvrucht was een mooie start van de ongelofelijke pen van Yannick Dangre.