Een eerlijk en rauw verhaal dat nazindert

Lotte Kok (1996) is literair en theaterschrijver, uit haar pen ontsproten reeds de romans Skydancer en Hine. Wat liefde kan doen is een meer persoonlijk relaas over haar eigen relatie die onder druk stond door partnergeweld. Zelf wil ze zich met dit boek inzetten dat de maatschappij partnergeweld meer gaat zien als een gijzeling. Na het lezen van dit boek zullen er zeker gesprekken vloeien door de eerlijkheid van haar verhaal. Als lezer kan je dit soort boeken enkel maar toejuichen en hoopt mijn lezershart dat het boek verplichte leesstof wordt onder de zorgverleners.

*Lott heeft talent, maar is nog zoekend. Bij de kennismaking met de poppenspeler geraakt ze eerst in twijfel. Is dit de relatie waar ze in wil stappen? Gaandeweg geraakt ze toch in zijn web verstrikt door de manipulatie en leugens. Ze verliest haar eigen identiteit en snakt naar zuurstof. Alsof ze verstikt wordt door zijn liefde en verstikking. Is het liefde?

De schrijfster zet onmiddellijk de toon met een rauwe binnenkomer. Een binnenkomer die de toon zet voor het verdere verhaal.
‘Zweer dat je me niet kapot gaat maken.
Jij heb die macht. Beloof dat je me niet gaat pakken.’

Terwijl Lotte probeert naar adem te snakken, voelt de lezer verschillende emoties doorheen haar woorden. Door het ik-perspectief zit je nauw op haar huid en word je bij de start meegetrokken door een wirwar van gevoelens. Geen paniek, gaandeweg wordt de schrijfstijl rustiger en krijg je een iets breder overzicht. Het plot valt vanaf dan op een gestructureerder pad. Flashbacks en flashforwards heersen doorheen het boek en je krijgt het gevoel alsof Lotte je in vertrouwen neemt. Een goede vriendin op de bank.
De opbouw en schrijfstijl maken je een deel van haar relaas. Als lezer voel je verschillende emoties, meerdere keren wil je Lotte omarmen en heerst er een gevoel van medelijden tot teleurstelling. Een verhaal van fictie tot autobiografie dat zeker gelezen ‘moet’ worden. Wat liefde kan doen kan je niet zomaar naast je neerleggen, het verhaal blijf nazinderen. Respect voor de auteur om zichzelf zo kwetsbaar op te stellen met deels haar eigen verhaal rauw en eerlijk weer te geven waardoor herkenning bij menig lezer zal binnenkomen.