Lezersrecensie
Een voltooid leven is een indrukwekkende roman die intens laat meeleven en voelen.
Annerieke de Vries heeft al van jongs af aan een fascinatie voor verhalen. Zo’n tien jaar geleden ontdekte ze haar passie voor schrijven. Als leidinggevende op operatieafdelingen en als online coach voor startende leidinggevenden, komt ze in aanraking met veel, vaak mooie en intrigerende verhalen. Hierdoor geïnspireerd besloot ze zelf de pen op te pakken. ‘Een voltooid leven’ is haar eerste roman en is deels waargebeurd. In 2018 verscheen overigens haar debuutthriller ‘Sluipwesp.’
Als Doortje, een alleenstaande 78-jarige vrouw, hoort dat zij ongeneeslijk ziek is besluit ze de strijd aan te gaan. Dit om tijd te rekken, want er zijn nog een aantal onverwerkte gebeurtenissen. De zware behandelingen vergen veel van haar en het duurt niet lang voordat ze afhankelijk wordt van de thuiszorg en van haar dochters. Haar dochters verlenen met veel liefde, ondanks hun drukke bestaan, mantelzorg maar Doortje voelt zich hier heel schuldig onder. Voor haar voelt het alsof de omgeving haar leven als voltooid beschouwd maar Doortje moet eerst met zichzelf in reine komen.
‘Wat ik ook te horen ga krijgen, ik heb een ding goed in mijn hoofd geprent: ik moet hoe dan ook de regie over mijn leven houden zodat ik het een en ander voor mijzelf kan oplossen. Ik moet nog veel doen en daar zie ik eigenlijk het meest tegen op.’
Wanneer Doortje een terminaal delier krijgt, kan ze niet meer thuis blijven en er volgt een spoedopname in een hospice. Haar steun en toeverlaat, de sigaret, kan ze door haar verwardheid niet meer roken, met als resultaat dat de gedachten aan nare gebeurtenissen uit haar leven met volle kracht binnenkomen. Iedereen moet alle zeilen bijzetten om haar te begeleiden en langzaamaan wordt het duidelijk waarom Doortje ervoor kiest haar eigen dood natuurlijk te sterven.
Als het verhaal begint en Doortje bij de specialist is, en te horen krijgt dat ze een kleincellige longtumor heeft, gaan mijn gedachten ongeveer tien jaar terug in de tijd. Een kleincellige longtumor, een kwaadaardige tumor die erg agressief is en op een plek zit waar deze niet weg te halen is. De herinneringen aan mijn moeder, die ongeveer zeven maanden na haar diagnose overleden is aan een kleincellige tumor dwarrelen door mijn hoofd. Voor haar geen chemo meer, maar wel een verschrikkelijke lijdensweg totdat ze eindelijk mocht gaan.
Een voltooid leven lezende zorgde voor veel herinneringen maar ook voor veel herkenbaarheid. Zeker in het geval van de mantelzorg. De Vries laat in dit boek duidelijk voelen hoe zwaar het is voor de meiden. Ook al doen ze het met veel liefde, hun eigen ik, hun eigen gezin, staat lange tijd stil. Wat prachtig is om te zien dat alledrie de dochters er evenveel energie instoppen, er zijn en hierdoor elkaar ondersteunen. Ook dit is herkenbaar, daar ik de mantelzorg van mijn moeder samen met mijn twee zussen deed. (Maar niet in elk gezin is dit zo, en het is ook niet voor iedereen vol te houden.) En dan kan degene eindelijk het leven loslaten, dan is het of je in een groot gat valt. Aan de ene kant is er opluchting (waar je je dan weer schuldig over voelt), is het bevrijdend en aan de andere kant is er het verdriet en het gemis.
Dan Doortje zelf. Doortje die nog de onverwerkte gebeurtenissen onder ogen moet zien, voordat ze alles kan loslaten. Maar tegelijkertijd moet ze ook langzaam afscheid gaan nemen van haar kinderen en kleinkinderen. En van het leven. De auteur laat deze gesloten vrouw nog een keer tot leven komen waardoor ze in reine komt met zichzelf en haar leven voorgoed kan voltooien.
‘Het is stil op de rustige muziek, het gekras van drie potloden en mijn raspende ademhaling na. De dikke mist waarin ik de afgelopen tijd heb gezeten, is vrijwel opgelost. Het licht aan de overkant is verrassend helder.‘
Deze roman is een perfect voorbeeld van wat mantelzorg betekent, wat voor impact het heeft. En wat er in iemand om kan gaan als deze het leven moet verlaten. De Vries heeft alles met zoveel gevoel beschreven dat alle woorden een diepe indruk achterlaten.
De Vries heeft met Een voltooid leven een mooie roman geschreven, een roman waarin je intens meeleeft met het hoofdpersonage. Maar ook haar dochters, en haar kleindochter Sterre, veroveren een plekje. Een gezin wat niet zo snel vergeten zal worden, als is het alleen maar omdat veel in dit boek zo goed te begrijpen valt…
Een voltooid leven is een indrukwekkende roman die intens laat meeleven en voelen.
Als Doortje, een alleenstaande 78-jarige vrouw, hoort dat zij ongeneeslijk ziek is besluit ze de strijd aan te gaan. Dit om tijd te rekken, want er zijn nog een aantal onverwerkte gebeurtenissen. De zware behandelingen vergen veel van haar en het duurt niet lang voordat ze afhankelijk wordt van de thuiszorg en van haar dochters. Haar dochters verlenen met veel liefde, ondanks hun drukke bestaan, mantelzorg maar Doortje voelt zich hier heel schuldig onder. Voor haar voelt het alsof de omgeving haar leven als voltooid beschouwd maar Doortje moet eerst met zichzelf in reine komen.
‘Wat ik ook te horen ga krijgen, ik heb een ding goed in mijn hoofd geprent: ik moet hoe dan ook de regie over mijn leven houden zodat ik het een en ander voor mijzelf kan oplossen. Ik moet nog veel doen en daar zie ik eigenlijk het meest tegen op.’
Wanneer Doortje een terminaal delier krijgt, kan ze niet meer thuis blijven en er volgt een spoedopname in een hospice. Haar steun en toeverlaat, de sigaret, kan ze door haar verwardheid niet meer roken, met als resultaat dat de gedachten aan nare gebeurtenissen uit haar leven met volle kracht binnenkomen. Iedereen moet alle zeilen bijzetten om haar te begeleiden en langzaamaan wordt het duidelijk waarom Doortje ervoor kiest haar eigen dood natuurlijk te sterven.
Als het verhaal begint en Doortje bij de specialist is, en te horen krijgt dat ze een kleincellige longtumor heeft, gaan mijn gedachten ongeveer tien jaar terug in de tijd. Een kleincellige longtumor, een kwaadaardige tumor die erg agressief is en op een plek zit waar deze niet weg te halen is. De herinneringen aan mijn moeder, die ongeveer zeven maanden na haar diagnose overleden is aan een kleincellige tumor dwarrelen door mijn hoofd. Voor haar geen chemo meer, maar wel een verschrikkelijke lijdensweg totdat ze eindelijk mocht gaan.
Een voltooid leven lezende zorgde voor veel herinneringen maar ook voor veel herkenbaarheid. Zeker in het geval van de mantelzorg. De Vries laat in dit boek duidelijk voelen hoe zwaar het is voor de meiden. Ook al doen ze het met veel liefde, hun eigen ik, hun eigen gezin, staat lange tijd stil. Wat prachtig is om te zien dat alledrie de dochters er evenveel energie instoppen, er zijn en hierdoor elkaar ondersteunen. Ook dit is herkenbaar, daar ik de mantelzorg van mijn moeder samen met mijn twee zussen deed. (Maar niet in elk gezin is dit zo, en het is ook niet voor iedereen vol te houden.) En dan kan degene eindelijk het leven loslaten, dan is het of je in een groot gat valt. Aan de ene kant is er opluchting (waar je je dan weer schuldig over voelt), is het bevrijdend en aan de andere kant is er het verdriet en het gemis.
Dan Doortje zelf. Doortje die nog de onverwerkte gebeurtenissen onder ogen moet zien, voordat ze alles kan loslaten. Maar tegelijkertijd moet ze ook langzaam afscheid gaan nemen van haar kinderen en kleinkinderen. En van het leven. De auteur laat deze gesloten vrouw nog een keer tot leven komen waardoor ze in reine komt met zichzelf en haar leven voorgoed kan voltooien.
‘Het is stil op de rustige muziek, het gekras van drie potloden en mijn raspende ademhaling na. De dikke mist waarin ik de afgelopen tijd heb gezeten, is vrijwel opgelost. Het licht aan de overkant is verrassend helder.‘
Deze roman is een perfect voorbeeld van wat mantelzorg betekent, wat voor impact het heeft. En wat er in iemand om kan gaan als deze het leven moet verlaten. De Vries heeft alles met zoveel gevoel beschreven dat alle woorden een diepe indruk achterlaten.
De Vries heeft met Een voltooid leven een mooie roman geschreven, een roman waarin je intens meeleeft met het hoofdpersonage. Maar ook haar dochters, en haar kleindochter Sterre, veroveren een plekje. Een gezin wat niet zo snel vergeten zal worden, als is het alleen maar omdat veel in dit boek zo goed te begrijpen valt…
Een voltooid leven is een indrukwekkende roman die intens laat meeleven en voelen.
3
Reageer op deze recensie