Lezersrecensie
Voetsporen is een bundel verhalen die er toe doen.
In 2018 verscheen bij Droomvallei Uitgeverij de eerste verhalenbundel Eilandverhalen: Paal 15. Tijdens een verblijf op een van de Waddeneilanden schrijven diverse auteurs een verhaal dat zich afspeelt op het eiland waar ze verblijven. De initiatiefnemer is Marelle Boersma. Bij elke bundel gaat een deel van de opbrengst naar een goed doel. Voetsporen is het vijfde deel in deze reeks en speelt zich af op Texel. Van elke verkochte bundel gaat er € 1,- naar het IVN Texel.
De auteurs: Ineke Blaauw-de Meij, Simone Becker, Machteld Berkelmans, Jolanda van Duren, Jocelyn Fokkens, Majorie Former-Boon, Johanne Wiegers, Coosje Haan, Esther van der Ham, Jaco van Lambalgen, Jos Meeuwsen, Nicole Kuiper, C.R. Smit, Suzan Spruijt, Elise Vogelaar, Ingrid de Vries – Hogenkamp, Jozien Wijnakker, Henriëtte van ‘t Wout. Na elk verhaal vind men een korte biografie van de auteur.
Net als vorige bundels is ook Voetsporen verdeeld in vier seizoenen: Zomer, Herfst, Winter en Lente. Waarschijnlijk sprak de winter het minste aan, want daar staan maar twee verhalen onder. Misschien omdat andere seizoenen de natuur meer spreekt (vooral met de zachte winters van tegenwoordig) en dan ook de verbeelding meer aanspreekt, of gewoon dat het verhaal dat bedacht werd niet goed bij de winter paste.
‘Het is een stormachtige ochtend in het kleine dorpje Den Hoorn aan de rand van het Texelse dennenbos. Boswachter Nol knoopt met moeite zijn versleten jas dicht terwijl de wind er fel aan trekt.’
Wat in een verhalenbundel altijd zo mooi uitblinkt is de variatie in het geschrevene. Ook al moet er vanuit een thema, en in dit geval vanuit Texel geschreven worden, ieder auteur maakt er een eigen uniek verhaal van. En dan ook nog in een kort verhaal waar de ruimte beperkt is in de opbouw. Auteurs die in een week gezamenlijk hun eigen verhaal bedenken, uitwerken en schrijven. Er zijn beginnende auteurs, die vaak al wel hun hele leven als hobby of voor hun werk over van alles schrijven, en ook auteurs die inmiddels hun sporen hebben verdiend. Zoals bijvoorbeeld Esther van der Ham, die ook de uitgever is van deze verhalenbundel. Allemaal verschillend, maar wel allemaal hetzelfde doel.
‘Wat heeft haar toch bezield? Waarom terug naar Texel? Wat hoopt ze na zestig jaar nog te vinden?’
Waar Voetsporen vooral mee opvalt is de soort van rode draad die door de verhalen loopt. Een rode draad die vooral vrouwen zal aanspreken. Verhalen over vrouwen die op een keerpunt in hun leven staan. Die hun leven hebben geleid waarvan ze dachten dat het zo moest, maar er op latere leeftijd achter komen dat het ook anders kan. Vrouwen die voor de lieve vrede altijd aardig willen zijn, vrouwen die zichzelf maar voorbij blijven lopen, maar ook vrouwen die zichzelf weer opnieuw uit moeten zien te vinden. Verhalen waarbij het verleden een grote rol speelt en er nog wat losse eindjes zijn, maar ook verhalen over een nieuwe toekomst. Verhalen over liefde en verhalen over verdriet. Soms voorspelbaar, maar soms ook juist weer heel verrassend.
Voetsporen is een bundel verhalen die er toe doen, verhalen over de voetsporen van het leven. Een betere titel had niet bedacht kunnen worden!
De auteurs: Ineke Blaauw-de Meij, Simone Becker, Machteld Berkelmans, Jolanda van Duren, Jocelyn Fokkens, Majorie Former-Boon, Johanne Wiegers, Coosje Haan, Esther van der Ham, Jaco van Lambalgen, Jos Meeuwsen, Nicole Kuiper, C.R. Smit, Suzan Spruijt, Elise Vogelaar, Ingrid de Vries – Hogenkamp, Jozien Wijnakker, Henriëtte van ‘t Wout. Na elk verhaal vind men een korte biografie van de auteur.
Net als vorige bundels is ook Voetsporen verdeeld in vier seizoenen: Zomer, Herfst, Winter en Lente. Waarschijnlijk sprak de winter het minste aan, want daar staan maar twee verhalen onder. Misschien omdat andere seizoenen de natuur meer spreekt (vooral met de zachte winters van tegenwoordig) en dan ook de verbeelding meer aanspreekt, of gewoon dat het verhaal dat bedacht werd niet goed bij de winter paste.
‘Het is een stormachtige ochtend in het kleine dorpje Den Hoorn aan de rand van het Texelse dennenbos. Boswachter Nol knoopt met moeite zijn versleten jas dicht terwijl de wind er fel aan trekt.’
Wat in een verhalenbundel altijd zo mooi uitblinkt is de variatie in het geschrevene. Ook al moet er vanuit een thema, en in dit geval vanuit Texel geschreven worden, ieder auteur maakt er een eigen uniek verhaal van. En dan ook nog in een kort verhaal waar de ruimte beperkt is in de opbouw. Auteurs die in een week gezamenlijk hun eigen verhaal bedenken, uitwerken en schrijven. Er zijn beginnende auteurs, die vaak al wel hun hele leven als hobby of voor hun werk over van alles schrijven, en ook auteurs die inmiddels hun sporen hebben verdiend. Zoals bijvoorbeeld Esther van der Ham, die ook de uitgever is van deze verhalenbundel. Allemaal verschillend, maar wel allemaal hetzelfde doel.
‘Wat heeft haar toch bezield? Waarom terug naar Texel? Wat hoopt ze na zestig jaar nog te vinden?’
Waar Voetsporen vooral mee opvalt is de soort van rode draad die door de verhalen loopt. Een rode draad die vooral vrouwen zal aanspreken. Verhalen over vrouwen die op een keerpunt in hun leven staan. Die hun leven hebben geleid waarvan ze dachten dat het zo moest, maar er op latere leeftijd achter komen dat het ook anders kan. Vrouwen die voor de lieve vrede altijd aardig willen zijn, vrouwen die zichzelf maar voorbij blijven lopen, maar ook vrouwen die zichzelf weer opnieuw uit moeten zien te vinden. Verhalen waarbij het verleden een grote rol speelt en er nog wat losse eindjes zijn, maar ook verhalen over een nieuwe toekomst. Verhalen over liefde en verhalen over verdriet. Soms voorspelbaar, maar soms ook juist weer heel verrassend.
Voetsporen is een bundel verhalen die er toe doen, verhalen over de voetsporen van het leven. Een betere titel had niet bedacht kunnen worden!
2
Reageer op deze recensie