Fijn verhaal over beloftes en verwachtingen

Boris heeft een mentale stoornis/afwijking, zonder dat hier iets specifiek op geplakt wordt. Na een crisis komt hij terug thuis wonen, waar de spanningen oplopen, omdat iedereen op een andere manier met Boris omgaat. Moeder Heleen ziet het beste in hem en zoekt haar toevlucht tot esoterische therapieën. Vader Simon weet helemaal niet wat hij ermee moet. Grote zus Alice (die niet meer thuis woont) wil Boris zo veel mogelijk helpen, al botst ze vaak ook op een muur. Jongste zus Noor benoemt de dingen zoals ze zijn en vindt het niet correct zoals er (te voorzichtig en te zacht) met Boris wordt omgegaan.

De schrijfstijl is kort maar krachtig, en de korte hoofdstukken wisselen af tussen Simon en Alice. Hierdoor leest het boek heel vlot en aangenaam.

Het is geen ingewikkeld verhaal, maar illustreert wel heel mooi de verschillende verhoudingen binnen dit disfunctionele gezin. Hoe iedereen zijn eigen waarheid heeft, en hoe die met elkaar botsen tot er geen verbinding meer mogelijk is.
De karakters en gevoelens zijn goed uitgewerkt, waardoor je vooral mee in de hoofden van Simon en Alice kruipt.

Dit is een verhaal over beloftes en verwachtingen en mogelijkheden die nooit worden ingelost of waargemaakt, en iedereen die op de een of andere manier zijn/haar verantwoordelijkheid ontloopt, omdat nu eenmaal vaak zo veel gemakkelijker is.

Een fijn tussendoortje, dat nieuwsgierig maakt naar een volgend boek van deze schrijfster.