Een heerlijk boek!

Een heerlijk boek!
Over vier vrouwen die elkaar niet kennen, maar die door omstandigheden toch samen op vakantie gaan in een kasteel aan de Italiaanse riviera.

Ieder is daar om haar eigen persoonlijke redenen, en ieder van hen heeft een eigen typische persoonlijkheid.

Lotte Wilkins heeft het hart op de tong, doorziet de mensen, is eerder wat naïef, en ziet het goede van een situatie en de mensen. Rose Arbuthnot is vroom, wat weifelend, maar tegelijkertijd ook snel te overtuigen en mee te trekken. Caroline komt dan weer ietwat snobistisch over, en wil met rust gelaten worden. Maar iedereen is zo onder de indruk van haar schoonheid en charme dat ze de mensen continu aantrekt, zelfs als ze die, in haar ogen, probeert af te weren.
En dan is er nog mevr. Fisher, de senior van het gezelschap, die overal iets op aan te merken heeft, en in haar eigen gewoontes is vastgeroest.

Hun weken in Italië kabbelen voort, zonder dat er spectaculaire dingen gebeuren, al brengen een paar bezoekers op hun beurt wel wat leven in de brouwerij. Maar ze leren elkaar beter kennen, en de evolutie in hun omgang met elkaar en in hun eigen innerlijke ontwikkeling is fijn om te lezen.

Het is heel prettig geschreven, je kabbelt met de dames mee, en voelt je bijna ter plaatse, op dat prachtige domein, tussen de bloemen, met uitzicht op zee. Het is verrassend genoeg ook een boek vol humor, kleine prikjes, ik heb het echt met de glimlach gelezen.

Om maar 1 citaat te geven:
‘Als ze macaroni at, moest ze ook altijd aan meneer Fisher denken. Tijdens hun huwelijksleven had hij zich heel erg als macaroni gedragen. Hij was glibberig ge-weest, hij had gewriemeld, hij had haar een gevoel van onwaardigheid gegeven, en toen ze dacht dat ze hem eindelijk te pakken had, hadden er nog steevast stukjes van hem, als het ware, naar buiten gehangen.’

Ongelofelijk dat dit boek meer dan 100 jaar oud is en tegelijkertijd nog zo leesbaar blijft.

Echt van genoten.

****(*)