Niet altijd even meeslepend

Moederland. Het land van haar moeder. Het land waar ze geboren werd en deels opgegroeid is. Het land waar ze als volwassene kortstondig naar terugkeerde. Curaçao.

Haar moeder. De vrouw die haar op de wereld zette. De vrouw die er niet altijd voor haar was. Maar wel op het moment dat ze na vele tegenslagen een depressie probeert door te komen.

Haar vader ook. Die haar moeder iets aandeed, en haar en broers en zus meermaals in de steek liet. Een trauma dat meermaals terug opduikt, moeilijk om te verwerken. De trauma’s ook die haar ouders beleefden en op een bepaalde manier ook doorgaven aan hun kinderen.

Het lot van een migrant te zijn ook, zich Zwart voelen, zich nergens helemaal thuis voelen, de impact van dat alles.

Bovenal: een zoektocht. En ook een ode aan haar moeder.

Bij momenten zeker mooi geschreven, al was het voor mij misschien net niet meeslepend genoeg (al kan ik de vinger niet op de precieze reden daarvan leggen).

***(*)