Een liefdesroman met heel wat troeven

Elly Koster was als klein meisje al gefascineerd door letters en woorden. Zelfs al toen ze nog geen idee had wat er precies stond. Vanaf het ogenblik dat ze kon lezen ging er een geweldige wereld voor haar open. De wereld van boeken, verhalen en zelf schrijven. Al duurde het even voor de ideeën die ze had op papier kwamen. Haar boeken zijn een mooie mix van haar twee passies: schrijven en Noorwegen. Ondertussen heeft Elly vier liefdesromans geschreven.

In Midzomerliefde is hoofdpersonage Annemijn een jonge vrouw die op zoek is naar de reden van de onrust in haar leven. Een relatie aangaan en behouden is niet haar sterkste punt. Wanneer ze een onderzoek begint naar haar familiestamboom komt ze in het bezit van een oud dagboek. Haar zin voor avontuur zet haar ertoe aan om, dankzij het dagboek, samen met haar vriendin een reis te maken. De reis leidt ze dwars door Noorwegen. Ze wil zo meer te weten komen over haar familieverleden.

Naast de natuurpracht van Noorwegen heeft deze reis nog heel wat meer in petto voor Annemijn. Zoals we gewend zijn van Uitgeverij Cupido is ook dit boek weer compact en stevig, met een nette rugafwerking die thuishoort in het Cupido rijtje. De coverfoto is samengesteld uit twee gezichten en een boot op het water. Als ervoor gekozen wordt om dit te doen kan het bijna niet anders dan dat deze beelden te maken hebben met de inhoud van het boek. Het past bij het concept van een liefdesroman. De flaptekst is kort, maar veelomvattend en straalt avontuur uit. Een quote van Biblion laat weten dat Kosters vorige boeken veelzijdige romantische verhalen zijn. De informatie over de auteur vermeldt dat haar boeken een happy ending hebben; belangrijk voor de lezer die op zoek is naar een feelgoodboek. Vooraan in het boek is een citaat van Herman de Coninck te vinden, dat past bij de korte inhoud op de achterflap. Het boek bestaat uit een proloog en tweeëndertig korte hoofdstukken. Er is een vlotte overgang van de ene verhaallijn naar de andere. De stukken uit het dagboek zijn cursief gedrukt, zo zie je ook meteen dat het passages zijn die zich in het verleden afspelen.

Elly heeft een heel gedoseerde schrijfstijl. Ze weet precies hoe ver ze mag gaan in het onthullen van bepaalde dingen. Druppelsgewijs sijpelt informatie binnen bij de lezer. Deze manier van schrijven past ook helemaal in het decor waarin het verhaal zich afspeelt. Zo houdt ze de lezer op elk moment scherp. De personages zijn zorgvuldig uitgewerkt. Annemijn is het nadenkende, eerlijke, zoekende type. Haar vriendin Nadine is een losbol. Mooi die tegenpolen. Dat schept ook humoristische situaties in het boek.

De verhaallijn is prachtig. Al lezend vallen de stukjes in elkaar, zowel fysiek als gevoelsmatig. Het is knap dat het geheel niet te voorspelbaar is, iets dat je vaak ziet bij een liefdesroman. Dat komt door de schrijfstijl van de auteur en hetgeen dat op de achterflap staat: een veelzijdig romantisch verhaal. De lezer krijgt hier heel wat meer dan alleen romance. Spanning, diepzinnige gesprekken, humor, historische en aardrijkskundige (correcte) informatie en liefdesrelaties. Een aantal onverwachte spannende wendingen en goede cliffhangers maken dat het boek slecht weg te leggen is. Het duurt ook lang alvorens alles netjes in elkaar overvloeit, dat is het druppelsgewijze in de schrijfstijl. Het is een boek met een happy ending stond op de achterflap, maar daar ga je soms aan twijfelen door de toch wel spannende passages. Maar toch, eind goed al goed. Prachtig einde van het verhaal.