Parallelle werelden

De duisternis en nevel van de dagen in november bepalen de sfeer in het boek. Vage bewoordingen tussen de hoofdpersonen, insinuaties en wantrouwen door stilzwijgen en ontkennen, en waar de vonk wel overspringt komt dat door half uitgesproken zinnen en kleine aanrakingen.
De zoon wekt onbedwingbare gevoelens op bij Eef die een rekening lijkt te willen vereffenen met haar ontrouwe man. Ook wil ze graag schrijver zijn. Haar schrijfsels legt ze telkens voor aan de zoon. Haar verhaal moet ze volgens de zoon vooral z’n eigen weg laten bepalen en laten komen zoals het zich ontwikkelt.
Dat advies volgt ze in haar geschreven verhaal maar ook in haar eigen leven. In beide werelden laat ze ‘komen wat komt’ en wordt de geschiedenis bepaald door misplaatst vertrouwen. In haar verhaal weet Klaas het vertrouwen onterecht te winnen van zijn broer Jesse wat voor Jesse fataal wordt. In haar eigen leven laat ze zich verleiden door de zoon. De gevolgen daarvan laten zich niet moeilijk raden als haar man op zondagmorgen terugkomt. In beide werelden laat Eef het verloop zijn eigen gang gaan, ‘kome wat komt’, maar in beide wordt het bepaald door wantrouwen met een ongewenste uitkomst.
Het boek komt langzaam op gang maar gaandeweg worden de activiteiten en de verhoudingen duidelijk. De schrijver weet de sfeer in beide werelden goed te treffen en daardoor boeit het boek. Een aanrader.