Heerlijke feelgood

Ik mocht De zilveren bloem van Petra Zegveld lezen

Katja lijkt alles voor elkaar te hebben in haar leven , maar van binnen is ze ongelukkig .
Ze heeft een sterke kinderwens die maar niet vervuld word , dan doet ze een ontdekking die haar leven weer een knauw geeft .
Ze richt zich op het verzorgen van haar dementerende moeder en haar tweelingbroer Bram die het Down Syndroom heeft .

Ze vind bij toeval haar oude dagboeken , en een foto van haar jeugdliefde Mauro die ze bij het Gardameer ontmoette .
Lezende voort komen haar herinneringen boven, en met behulp van haar vriendin Mieke probeert ze weer in contact te komen met hem .
Gaat het haar lukken ?

Mijn leeservaring

Wat een heerlijk boek , lezende voort duik je in de tachtiger jaren , en leeft mee met Katja .
Door haar ogen ervaar je een vakantieliefde , en de stress die dat oplevert voor de jeugdige Katja .
De omgeving is beeldend beschreven zodat je nog dieper het verhaal ingaat al lezende .
De personages gaan leven voor je , je koestert Bram door zijn lieve karakter , en voelt de irritaties die ontstaan tijdens de vakantie .

Door de fijne vlotte schrijfstijl moet je eenmaal gestart toch doorlezen .
Met als toetje tegen het einde de mooie ontroerende afsluiting waardoor ik wat tranen heb gelaten .
Het is een warm bad waar je niet meer uit wilt stappen .
Het beschrijft lieve , warme , verdrietige momenten die het boek diepgang geven , zodat het je niet meer loslaat tot het jammer genoeg uit is .
Ik wil zeker meer lezen van Petra Zegveld

Het krijgt 5 sterren