Lezersrecensie
De man met de donkerblauwe BMW en een parkeerbewijs van een paar euro
vormen samen de trigger voor deze spannende thriller van Gert-Jan van den Bemd.
TWEE VERHAALLIJNEN
De uitgewerkte plot van deze trigger lijkt een variatie te zijn op het bekende Droste-effect. Er is een gebeurtenis die zich herhaalt en herhaalt en herhaalt en uiteindelijk het uitgangspunt is voor dit boek LEX, genoemd naar de hoofdpersoon van verhaallijn 1: LEX.
LEX HOUTDIJK is een jonge schrijver van 35 jaar. Hij schreef drie thrillers met matig tot weinig succes. Onder pseudoniem uitgebracht: Alex Wood. Desalniettemin, heeft hij zijn betaalde baan bij de krant opgezegd om voltijds schrijver te worden. Helaas,… hij heeft nu een ernstig writer’s block en is naarstig op zoek naar inspiratie. Hij struint door Breda en koopt zelfs bij de kringloop een jaren 50 koffertypemachine van het merk Olympia – type SM3, waarop, zo wist hij, beroemde schrijvers zoals Patricia Highsmith hun bestsellers schreven… Via een laptop knippen en plakken in de tekst is te gemakkelijk. Maar of schrijven op de ouderwetse manier op dit oude ding wel gaat lukken?
Gelukkig is er zijn begripvolle vrouw, Karla Baal, die hem op een idee voor zijn volgend boek brengt. Was dat wel zo’n goed idee? Lex achterhaalt de identiteit van de man, gaat hem volgen en begluren. Pfff. Wie is deze man? Wat heeft hij te verbergen? En hoe ver gaat Lex in zijn zoektocht?
De man in de donkerblauwe BMW heet WANDER VAN AALST en is eigenlijk een doodnormale man van 45, die het wel gemaakt heeft in het leven. Hij is salesmanager van een groot Duits bedrijf, getrouwd met de niet onbemiddelde Laurentien, woont riant, in de buurt van zijn dementerende moeder en hij is de hoofdpersoon in verhaallijn 2. Wander belandt min of meer ongewild in een uiterst complex avontuur met de toch wel heel verleidelijke, mooie, een tikje ordinaire Dolly van 26 die nog niet zo lang geleden bevrijd is van haar stalkende, gewelddadige (?) homo-ex Hugo. Zij ontmoetten elkaar bij de Engelse les op donderdagavond die gegeven werd in het Stedelijk Gymnasium naast de voormalige koepelgevangenis in Breda. Het klikte meteen tijdens het eerste rollenspel in de les en ze besluiten niet meer naar les te gaan en het parkeerkaartje wordt dus een alibi. Twee uur vrij spel.. Heeft Wander last van een identiteitscrisis?
Blz. 106: “Mensen zijn gewoontedieren, ook wanneer ze vreemdgaan.”. Dit citaat naar aanleiding van het parkeerticket.
En dan is er dus, KARLA BAAL, de atletische en eveneens niet onbemiddelde partner van Lex. Zij leidt een gestructureerd leven en heeft een eigen succesvol reclamebureau “Herrie & Kabaal” met vier vaste medewerkers. Zij heeft tijdens haar wekelijkse hardlooprondje van 6,3 km (altijd op donderdagavond, zelfde tijd en zelfde route nu al bijna 200 keer!) gezien dat de man in de blauwe BMW een parkeerkaartje trekt bij de parkeerplaats bij de cipierswoning naast De Koepel waar zij steeds wat rek- en strekoefeningen staat te doen. Ook altijd bij het zelfde paaltje. Daarna vertrekt hij meteen en kijkt zij hem na.
Hoogst verdacht, vindt zij. Is hij een crimineel of misschien gewoon een vreemdganger? “Een roofdier, niet anders dan de acteurs, artiesten, filmproducenten en tv-presentatoren die de laatste tijd bij bosjes aan de schandpaal werden genageld”
Karla gaat kennelijk een prominente rol spelen, want al op blz 8 lezen wij over haar: “Je zou haar een zondagskind kunnen noemen, iemand die altijd wind mee heeft en dat eigenlijk heel gewoon vindt. Waarschijnlijk was zij zelf nog het meest verbaasd, of beter gezegd, verbolgen, over wat haar later overkwam”. Wat suggereert de schrijver? SPANNING in het vooruitzicht…
OPBOUW, RESEARCH, SCHRIJFSTIJL
Ook in zijn vierde boek verloochent Gert-Jan van den Bemd zijn wetenschappelijk verleden niet en bouwt minutieus, na veel researchwerk, vooral in Breda (plaats delict) zijn twee alternerende verhaallijnen op. Op blz. 128/29 legt LEX het verschil uit tussen de dossierschrijver die eerst alle essentiële informatie verzamelt en dan gaat schrijven tegengesteld aan de schrijvers die aan één woord genoeg hebben en die als een kip zonder kop beginnen te tikken en wel zien waar het schip strandt. Alles klopt dan ook in deze thriller, zelfs de geleende telelenscamera die op een wel hoogst onhandig en cruciaal moment door de uitlener wordt teruggevraagd. En wat te denken van de overbuurman die alles ziet en zich overal mee bemoeit alsof hij in het complot zit…
Door deze werkwijze schuren de twee verhaallijnen soms heel dicht langs elkaar, maar raken elkaar net niet. De lezer houdt de adem in want hij/zij weet al vanaf het begin – blz. 36 - dat Lex de vrouw van Wander, Laurentien Gimbrère, heeft ontmoet op een feestje bij zijn schoonouders waar hij zich dood verveelde tussen de succesvolle mensen. Zij was docente Nederlands en nodigde Lex uit om een keer een lezing te komen geven. Uit beleefdheid, denkt hij.
De schrijfstijl van Gert-Jan van den Bemd is bijna filmisch te noemen. Ik, geboren en getogen in Breda, heb ervan genoten de diverse plekken waar ik vroeger met de hond liep in het Wilhelminapark, de weg langs de singels waar ik fietste om wel of niet naar dansles te gaan (haha), weer opnieuw te beleven door de pen van Gert-Jan die ongelooflijk nauwkeurig alles beschrijft: het hardlooprondje, de ritten met de fiets en de auto, de gebouwen, huizen en flatgebouwen in de diverse armere en rijke wijken in Breda. En dat vlot geschreven en vooral, dat was te merken, met veel liefde voor onze Nassaustad Breda.
Bij een film hoort een scenario. Welnu, de vele gesprekken, dialogen en gedachten van de personages lijken zo reëel, zo levensecht als waren het echte mensen.
CONCLUSIE EN WAARDERING
Het zou me veel te ver voeren om op de complexe plot in te gaan, maar uit deze recensie blijkt al wel dat deze de moeite waard is. Er zijn onverwachte, onvoorspelbare wendingen en als je denkt te weten hoe het verder gaat, wat de afloop zal zijn, is dat niet zo. De personages hebben behoorlijk veel diepgang en veranderen niet alleen door de stressvolle situaties waarin zij verkeren, maar vooral door hun foute keuzes. Dat geldt in mindere mate ook voor de familieleden, vrienden, buren en andere betrokkenen. Zelfs voor de politie die er toch wat achterhaalde methodes op na houdt.
Deze psychologische thriller is dan ook zeker aan te raden aan leesclubs vanwege de genoemde meerlagigheid en dynamische karakters.
Tja, twee verhaallijnen. Lex en Wander. Wat hebben zij nog meer met elkaar gemeen dan hun dementerende moeder, hun niet onbemiddelde saaie partner en, niet onbelangrijk, hun geblesseerde hand? Een gruwelijk moment dat mij deed denken aan het gelijknamige horrorverhaal van de Franse 19e-eeuwse schrijver Guy de Maupassant.
Lezen maar… !
VIJF STERREN - Juni 2024
TWEE VERHAALLIJNEN
De uitgewerkte plot van deze trigger lijkt een variatie te zijn op het bekende Droste-effect. Er is een gebeurtenis die zich herhaalt en herhaalt en herhaalt en uiteindelijk het uitgangspunt is voor dit boek LEX, genoemd naar de hoofdpersoon van verhaallijn 1: LEX.
LEX HOUTDIJK is een jonge schrijver van 35 jaar. Hij schreef drie thrillers met matig tot weinig succes. Onder pseudoniem uitgebracht: Alex Wood. Desalniettemin, heeft hij zijn betaalde baan bij de krant opgezegd om voltijds schrijver te worden. Helaas,… hij heeft nu een ernstig writer’s block en is naarstig op zoek naar inspiratie. Hij struint door Breda en koopt zelfs bij de kringloop een jaren 50 koffertypemachine van het merk Olympia – type SM3, waarop, zo wist hij, beroemde schrijvers zoals Patricia Highsmith hun bestsellers schreven… Via een laptop knippen en plakken in de tekst is te gemakkelijk. Maar of schrijven op de ouderwetse manier op dit oude ding wel gaat lukken?
Gelukkig is er zijn begripvolle vrouw, Karla Baal, die hem op een idee voor zijn volgend boek brengt. Was dat wel zo’n goed idee? Lex achterhaalt de identiteit van de man, gaat hem volgen en begluren. Pfff. Wie is deze man? Wat heeft hij te verbergen? En hoe ver gaat Lex in zijn zoektocht?
De man in de donkerblauwe BMW heet WANDER VAN AALST en is eigenlijk een doodnormale man van 45, die het wel gemaakt heeft in het leven. Hij is salesmanager van een groot Duits bedrijf, getrouwd met de niet onbemiddelde Laurentien, woont riant, in de buurt van zijn dementerende moeder en hij is de hoofdpersoon in verhaallijn 2. Wander belandt min of meer ongewild in een uiterst complex avontuur met de toch wel heel verleidelijke, mooie, een tikje ordinaire Dolly van 26 die nog niet zo lang geleden bevrijd is van haar stalkende, gewelddadige (?) homo-ex Hugo. Zij ontmoetten elkaar bij de Engelse les op donderdagavond die gegeven werd in het Stedelijk Gymnasium naast de voormalige koepelgevangenis in Breda. Het klikte meteen tijdens het eerste rollenspel in de les en ze besluiten niet meer naar les te gaan en het parkeerkaartje wordt dus een alibi. Twee uur vrij spel.. Heeft Wander last van een identiteitscrisis?
Blz. 106: “Mensen zijn gewoontedieren, ook wanneer ze vreemdgaan.”. Dit citaat naar aanleiding van het parkeerticket.
En dan is er dus, KARLA BAAL, de atletische en eveneens niet onbemiddelde partner van Lex. Zij leidt een gestructureerd leven en heeft een eigen succesvol reclamebureau “Herrie & Kabaal” met vier vaste medewerkers. Zij heeft tijdens haar wekelijkse hardlooprondje van 6,3 km (altijd op donderdagavond, zelfde tijd en zelfde route nu al bijna 200 keer!) gezien dat de man in de blauwe BMW een parkeerkaartje trekt bij de parkeerplaats bij de cipierswoning naast De Koepel waar zij steeds wat rek- en strekoefeningen staat te doen. Ook altijd bij het zelfde paaltje. Daarna vertrekt hij meteen en kijkt zij hem na.
Hoogst verdacht, vindt zij. Is hij een crimineel of misschien gewoon een vreemdganger? “Een roofdier, niet anders dan de acteurs, artiesten, filmproducenten en tv-presentatoren die de laatste tijd bij bosjes aan de schandpaal werden genageld”
Karla gaat kennelijk een prominente rol spelen, want al op blz 8 lezen wij over haar: “Je zou haar een zondagskind kunnen noemen, iemand die altijd wind mee heeft en dat eigenlijk heel gewoon vindt. Waarschijnlijk was zij zelf nog het meest verbaasd, of beter gezegd, verbolgen, over wat haar later overkwam”. Wat suggereert de schrijver? SPANNING in het vooruitzicht…
OPBOUW, RESEARCH, SCHRIJFSTIJL
Ook in zijn vierde boek verloochent Gert-Jan van den Bemd zijn wetenschappelijk verleden niet en bouwt minutieus, na veel researchwerk, vooral in Breda (plaats delict) zijn twee alternerende verhaallijnen op. Op blz. 128/29 legt LEX het verschil uit tussen de dossierschrijver die eerst alle essentiële informatie verzamelt en dan gaat schrijven tegengesteld aan de schrijvers die aan één woord genoeg hebben en die als een kip zonder kop beginnen te tikken en wel zien waar het schip strandt. Alles klopt dan ook in deze thriller, zelfs de geleende telelenscamera die op een wel hoogst onhandig en cruciaal moment door de uitlener wordt teruggevraagd. En wat te denken van de overbuurman die alles ziet en zich overal mee bemoeit alsof hij in het complot zit…
Door deze werkwijze schuren de twee verhaallijnen soms heel dicht langs elkaar, maar raken elkaar net niet. De lezer houdt de adem in want hij/zij weet al vanaf het begin – blz. 36 - dat Lex de vrouw van Wander, Laurentien Gimbrère, heeft ontmoet op een feestje bij zijn schoonouders waar hij zich dood verveelde tussen de succesvolle mensen. Zij was docente Nederlands en nodigde Lex uit om een keer een lezing te komen geven. Uit beleefdheid, denkt hij.
De schrijfstijl van Gert-Jan van den Bemd is bijna filmisch te noemen. Ik, geboren en getogen in Breda, heb ervan genoten de diverse plekken waar ik vroeger met de hond liep in het Wilhelminapark, de weg langs de singels waar ik fietste om wel of niet naar dansles te gaan (haha), weer opnieuw te beleven door de pen van Gert-Jan die ongelooflijk nauwkeurig alles beschrijft: het hardlooprondje, de ritten met de fiets en de auto, de gebouwen, huizen en flatgebouwen in de diverse armere en rijke wijken in Breda. En dat vlot geschreven en vooral, dat was te merken, met veel liefde voor onze Nassaustad Breda.
Bij een film hoort een scenario. Welnu, de vele gesprekken, dialogen en gedachten van de personages lijken zo reëel, zo levensecht als waren het echte mensen.
CONCLUSIE EN WAARDERING
Het zou me veel te ver voeren om op de complexe plot in te gaan, maar uit deze recensie blijkt al wel dat deze de moeite waard is. Er zijn onverwachte, onvoorspelbare wendingen en als je denkt te weten hoe het verder gaat, wat de afloop zal zijn, is dat niet zo. De personages hebben behoorlijk veel diepgang en veranderen niet alleen door de stressvolle situaties waarin zij verkeren, maar vooral door hun foute keuzes. Dat geldt in mindere mate ook voor de familieleden, vrienden, buren en andere betrokkenen. Zelfs voor de politie die er toch wat achterhaalde methodes op na houdt.
Deze psychologische thriller is dan ook zeker aan te raden aan leesclubs vanwege de genoemde meerlagigheid en dynamische karakters.
Tja, twee verhaallijnen. Lex en Wander. Wat hebben zij nog meer met elkaar gemeen dan hun dementerende moeder, hun niet onbemiddelde saaie partner en, niet onbelangrijk, hun geblesseerde hand? Een gruwelijk moment dat mij deed denken aan het gelijknamige horrorverhaal van de Franse 19e-eeuwse schrijver Guy de Maupassant.
Lezen maar… !
VIJF STERREN - Juni 2024
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Wil
Gesponsord
Onder leiding van miljonair Anne helpt Jessie in 1918 bij de Franse wederopbouw door kinderbibliotheken op te zetten in omgebouwde ambulances. Totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt.
'Uniek aan Wondermond is de keuze van Goemans om een verwende, kortzichtige, mannelijke tiener als hoofdpersonage te nemen in een verhaal dat zo duidelijk stoelt op vrouwenstemmen en verborgen vrouwenleed.'
'Vanhauwaert weet een unieke literaire ervaring te creëren. De inhoud en vorm zijn zo met elkaar versmeed dat ze niet los van elkaar gezien kunnen worden,' zegt de vakjury over het debuut.
Een hartverwarmend verhaal over vasthouden en loslaten te midden van de storm, en een vriendschap die zelfs de diepste wonden heelt. Van de auteur van Onder de magnolia.
