Lezersrecensie
geen overtuigend verhaal
De debuutthriller ‘Blauw afscheid’ geschreven door Daisy Elings gaat over vijf KLM-collega’s die genieten van een fantastische safari in Pilanesberg Nationaal Park. De vijf collega’s trekken gezamenlijk op, totdat Madelon als sneeuw voor de zon verdwijnt. Het lijkt erop dat dit bewust is gedaan door Madelon, maar haar vriendin Sara betwijfelt dit. Ze zet alles op alles om haar terug te vinden door een eigen onderzoek te beginnen. Dat gaat echter niet zoals ze zich dat voorgesteld had. Ze ondervindt tegenwerking en durft niemand meer te vertrouwen.
Een boek schrijven en dan ook nog eens een thriller, je moet het maar durven, aangezien er zulke goede thrillerschrijvers zijn. Ik vond het verhaal af en toe wat vreemd in elkaar zitten. Er wordt bijvoorbeeld een tweedaagse safari gereserveerd door Madelon, die zich daar heel erg op verheugde. En dan gaat ze maar één dag mee en verdwijnt vervolgens vrijwillig. Er wordt, ondanks de twijfels of ze inderdaad vrijwilliger verdween, geen politie ingeschakeld, de collega’s gaan gewoon terug aan het werk. Pas na een week vindt Sara het tijd worden om in Nederland de politie in te schakelen. Een stalker die geen stalker blijkt te zijn. Het idee was goed, alleen de uitwerking had een stuk beter gekund. Jammer dat er geen hoofdstukken gemaakt zijn, voor mijn gevoel sprong het verhaal van de hak op de tak daardoor. En helaas wat de leesbaarheid ook niet bevordert is het feit dat woorden niet op lettergrepen afgekapt werden aan het eind van een regel. Elings is zeker geen slechte verhalenverteller, maar met dit verhaal heeft ze me niet overtuigd.
Het is niet verwonderlijk dat Elings schrijft over werknemers van een vliegtuigmaatschappij, want zelf is ze purser bij KLM. Ze bezit de kennis en het inlevingsvermogen om het leven aan boord en op de route te beschrijven. 2,5 sterren.
Een boek schrijven en dan ook nog eens een thriller, je moet het maar durven, aangezien er zulke goede thrillerschrijvers zijn. Ik vond het verhaal af en toe wat vreemd in elkaar zitten. Er wordt bijvoorbeeld een tweedaagse safari gereserveerd door Madelon, die zich daar heel erg op verheugde. En dan gaat ze maar één dag mee en verdwijnt vervolgens vrijwillig. Er wordt, ondanks de twijfels of ze inderdaad vrijwilliger verdween, geen politie ingeschakeld, de collega’s gaan gewoon terug aan het werk. Pas na een week vindt Sara het tijd worden om in Nederland de politie in te schakelen. Een stalker die geen stalker blijkt te zijn. Het idee was goed, alleen de uitwerking had een stuk beter gekund. Jammer dat er geen hoofdstukken gemaakt zijn, voor mijn gevoel sprong het verhaal van de hak op de tak daardoor. En helaas wat de leesbaarheid ook niet bevordert is het feit dat woorden niet op lettergrepen afgekapt werden aan het eind van een regel. Elings is zeker geen slechte verhalenverteller, maar met dit verhaal heeft ze me niet overtuigd.
Het is niet verwonderlijk dat Elings schrijft over werknemers van een vliegtuigmaatschappij, want zelf is ze purser bij KLM. Ze bezit de kennis en het inlevingsvermogen om het leven aan boord en op de route te beschrijven. 2,5 sterren.
1
Reageer op deze recensie