aangename verrassing

‘Bloedverwant’ van Stuart Neville wordt aangeprezen als een bloedstollende thriller, een combinatie van Steve Cavanagh en Stephen King. Van beiden las ik goede boeken, daarom was ik ook blij dat ik een vooruitleesexemplaar ontving voor de leesclub van uitgeverij Luitingh-Sijthoff zodat ik zelf kan beoordelen of de aanbeveling klopt. Eerst even een korte inhoud.

Rebecca Carter en haar dochter Monica, maar meestal liefkozend Moonflower genoemd, zijn altijd onderweg, reizend door West-Amerika. Contact met anderen hebben ze bijna niet. En als ze al contact met anderen hebben, loopt het voor diegene niet goed af. Special Agent Marc Donner van de FBI is al een aantal jaren op zoek naar een seriemoordenaar. De slachtoffers zijn allemaal mannen, en worden pas maanden na hun vermissing gevonden, ver van hun sterfplaats en allen met dezelfde modus operandi, met doorgesneden ruggengraat en zonder bloed in hun lichaam.
Heel langzaam krijgt Donner zicht op de dader, maar hoe dichter hij deze nadert, hoe gevaarlijker het voor hem wordt.
Vooropgesteld dat ik helemaal geen fan ben van horror, en daarom ook niet alle boeken van Stephan King even graag lees, wordt er in Bloedverwant het horrorgedeelte zo subtiel verweven in het verhaal dat ik in het toch aangenaam vond om te lezen.
De vertelling wordt uit verschillende perspectieven gedaan door Rebecca, Moonflower/Monica en FBI-agent Marc Donner en daardoor leest het vlot weg. De spanning is minimaal en de vergelijking met King en Cavanagh is niet geheel terecht. Het duurt lang voordat je te weten komt waarom de dames op de vlucht zijn, maar door de vertelwijze is dit niet vervelend. Af en toe wordt het verhaal onderbroken door brieven, waardoor we in het verleden van Rebecca en Moonflower duiken en wordt er steeds meer duidelijk. Het boek heeft een enigszins open eind, ik ben benieuwd of het dan ook een vervolg krijgt, en zo ja ga ik deze zeker lezen, na de aangename verrassing met bloedverwant.